2015 - ελπίζω


..ελπίζω σε χαμόγελα, σε πρόσωπα, ελπίζω σ’ ανώτερες ψυχές
σε καθαρά μυαλά, σε μένα, σε σένα αληθινά ελπίζω
στην αγάπη, και στης νύχτας το φεγγάρι, ελπίζω
στο χιόνι, που πέφτει μόνο του το βράδυ
στο καλό..



ελπίζοντας στη νέα χρονιά
που έρχεται..

Το όνειρο


χτες, είδα στ' όνειρο μου τον Δημήτρη.
ήταν ξαπλωμένος σε κάποιον καναπέ, με βλέμμα αφηρημένο.
πλησίασα, τον αγκάλιασα
"έλα ρε!" του είπα "νόμιζα πως πέθανες και φοβήθηκα!"

κι όπως τον αγκάλιασα
ένοιωσα το αίσθημα της αγάπης μου
δυνατό όπως πάντα
 -μα όχι σημερινό
παλιό..

έτσι όπως όταν ήμασταν παιδιά
μικρά παιδιά
μια αγάπη που σκέπαζε όλα τ' άλλα..

δεν είπε τίποτα
και γω καθόμουν δίπλα του
και τον κοιτούσα.

μετά ξύπνησα.

μετά
η απουσία..

Χριστούγεννα μεθαύριο


είδα στ' όνειρο μου πως κάπνιζα camel
κοιτούσα το πακέτο και παραμυθιαζόμουν "ένα τσιγάρο το μήνα θα κάνω"
μετά, έσβυνα ένοχα το τσιγάρο
και προσπαθούσα να ξεχάσω πως το άναψα..

Χριστούγεννα μεθαύριο
Χριστούγεννα..

camel κάπνισα ελάχιστα στη ζωή μου.
old navy για πολύ καιρό
-χρόνια ήμασταν φιλαράκια
σύντροφοι θάλεγα, τύπου Ρεμάρκ-
old navy στην τσέπη του μπουφάν
και αναπτήρας μαύρος.

Χριστούγεννα..

τώρα, ο σύντροφος τύπου Ρεμάρκ
είναι ο πονοκέφαλος.
κι αυτή η αίσθηση της απουσίας
στα πρώτα μας Χριστούγεννα
χωρίς τον αδελφό..


κι όπως θ' ανηφορίζω το γνώριμο πια δρόμο
για τον Δημήτρη
αφηρημένα
στο mp3 ν' ακούγεται η "μαρκίζα"
δίπλα να προσπερνούν τα λεωφορεία
ξέρω, πως ασυναίσθητα θα ψάχνω
στην τσέπη του μπουφάν
ένα τσιγάρο.

ένα old navy παλιό
τσαλακωμένο
θα 'χει σπασμένο φίλτρο ίσως
κομματάκια καπνού θα φεύγουν
καθώς θα τ' ανάβω
μα δε θα με νοιάζει διόλου..

Χριστούγεννα μεθαύριο

κι αυτή η γαλήνη
στα χρόνια πολλά..

Η πατρίδα μου


αυτό το φιλαράκι ο Holden, τι να κάνει; αναρωτήθηκα προχτές
και είπα στην Ελευθερία "λέω να διαβάσω ξανά το φύλακα στη σίκαλη"

-τους παλιούς φίλους, δύσκολα αποχωρίζομαι.
.............................

έβαλα τ' ακουστικά και βγήκα ν' αγοράσω καφέ.
o Johnny Cash κι ο Dylan τραγουδούσαν "girl from the north country"

"if you're traveling the north country fair
where the winds hit heavy on the borderline
remember me to one who lives there"


κι ήταν όλα σωστά: η βροχή
ο Johnny κι ο Bob
τα λερωμένα αθλητικά παπούτσια που φορούσα
ο δρόμος που γυάλιζε·

πάντως, βιάστηκα να γυρίσω σπίτι
-καταφύγιο
...............................

νιώθω πως έρχεται ο καιρός που θ' αποχαιρετήσω τον John Hurt.
το snowpiercer θα συνεχίσει να τρέχει σε μια παγωμένη γη
και η δική μου σκιά θ' αποκτήσει τη δική της σκιά -ίσως

μετά τις δεκαεννιά του καινούριου χρόνου
-ίσως
................................

"ζόρικα περνάς μωρό μου με μένα" ψιθύρισα και τράβηξα το Ραφάκι στην αγκαλιά μου.
"δεν πειράζει μαμά" χαμογέλασε και μου 'δωσε ένα φιλί.

αργότερα, όταν της είπα πως φέτος δεν θέλω να στολίσουμε
την έπιασαν τα κλάμματα.

"ο θείος δεν θα το 'θελε αυτό" παραπονέθηκε
"δίκιο έχεις αγάπη μου" αναστέναξα "εσύ, θα στολίσεις το δικό σου δωμάτιο! εντάξει;"
"εντάξει" είπε και σκούπισε τα όμορφα της μάτια.
..................................

το σπίτι μας είναι η πατρίδα μου.

ο Χρόνης που με προσέχει
το Ραφάκι που μ' αγκαλιάζει

οι συγκάτοικοι οι τετράποδοι

οι φίλοι που μαζί τους μιλώ
κι εκείνοι που διαβάζω τα νέα τους

ο Νίκος που με κάνει πάντα να γελάω

αλλά κι αυτοί που ακούω
σχεδόν νυχθημερόν:

και όλα πήγαν ρολόι, με ελάχιστο κόπο, έβαλα αυτόματο πιλότο
χτύπα εσύ, super boy, οι εχθροί μας στον τόπο, έχουμε αυτόματο πιλότο

.......................................

κρατώ την ανάσα μου και εύχομαι
να ξυπνήσω και να 'ναι είκοσι του καινούριου χρόνου.

γίνεται;

πως δε γίνεται!