χτες, είδα στ' όνειρο μου τον Δημήτρη.
ήταν ξαπλωμένος σε κάποιον καναπέ, με βλέμμα αφηρημένο.
πλησίασα, τον αγκάλιασα
"έλα ρε!" του είπα "νόμιζα πως πέθανες και φοβήθηκα!"
κι όπως τον αγκάλιασα
ένοιωσα το αίσθημα της αγάπης μου
δυνατό όπως πάντα
ήταν ξαπλωμένος σε κάποιον καναπέ, με βλέμμα αφηρημένο.
πλησίασα, τον αγκάλιασα
"έλα ρε!" του είπα "νόμιζα πως πέθανες και φοβήθηκα!"
κι όπως τον αγκάλιασα
ένοιωσα το αίσθημα της αγάπης μου
δυνατό όπως πάντα
-μα όχι σημερινό
παλιό..
παλιό..
έτσι όπως όταν ήμασταν παιδιά
μικρά παιδιά
μια αγάπη που σκέπαζε όλα τ' άλλα..
δεν είπε τίποτα
και γω καθόμουν δίπλα του
και τον κοιτούσα.
μετά ξύπνησα.
μετά
η απουσία..