Καλοκαίρια περασμένα


ήταν μικρούλα η Ραφαηλία τα καλοκαίρια που πηγαίναμε στην Αίγινα.
κουβαλούσαμε κουβαδάκια και τσουγκράνες
η Ελένη περνούσε τα χρόνια της εφηβείας
ο Χρόνης κι εγώ στην παραλία χαζεύαμε
κι ο Δημήτρης στην Αθήνα πρόσεχε τη Νέλλυ, την Ακκα και την Πόπη.

πέρασαν χρόνια από τότε.
η Ραφαηλία μεγάλωσε και βαριέται την Αίγινα -δεν θέλει να 'ρχεται πια.
η Ελένη με τη δική της οικογένεια στη Σουηδία

ο Δημήτρης μάς χαμογελάει και μας προσέχει από ψηλά
μαζί με τη Νέλλυ, την Πόπη
την 'Ελλη και τον Μίκυ

και μεις ακόμα βλέπουμε μαζί ταινίες
-άντε Χρόνη θα 'ρθεις;-
κι ακούμε μουσική παρέα.

στέλνουμε δέματα στη Σουηδία
κάνουμε όλα τα χατήρια στη Ραφαηλία
ο Μάστορας κι η Μούσου είναι οι καινούριοι μας συγκάτοικοι

και μένουν μόνο κάποιες φωτογραφίες απ' τα παλιά
που μας κάνουν να δακρύζουμε κρυφά
να νοσταλγούμε ένα παρελθόν αναπάντεχα ανέμελο
ένα παρελθόν που έχει τελειώσει χρόνια πριν..

"τ' ακούς ρε;" ψιθυρίζω στη φωτογραφία του Δημήτρη
κι εκείνος μού χαμογελάει
και το φωτεινό του χαμόγελο φτάνει μέχρι εδώ.

κουβαλούσαμε κουβαδάκια και τσουγκράνες στην Αίγινα
η Ραφαηλία φορούσε ροζ αθλητικά παπούτσια
η Ελένη είχε τη φωτογραφική μηχανή πάντα στα χέρια
ο Χρόνης οδηγούσε τη γαλάζια μας βέσπα
κι εγώ στην παραλία με ζεστό καφέ και βιβλίο.

μένουν μόνο κάποιες φωτογραφίες απ' τα παλιά
που μας κάνουν να νοσταλγούμε ένα παρελθόν
αναπάντεχα ανέμελο.

κι αυτό είναι όλο...

Χρόνια πολλά!


στο δικό μας -ενήλικο πια- Ραφάκι
  χρόνια πολλά!
ευλογημένα, καλά, όμορφα
χρόνια υπέροχα θα έρθουν!

στη δική μας Ραφαηλία
στο κορίτσι που θα είναι πάντα
    το μωρό μας
     χρόνια πολλά!

"να δεις πνοή μου χίλια καλά,
τα όνειρά σου να `ναι χαρά"

στην αγάπη μας
χρόνια πολλά! 
...............................................