άνοιξη
και
ένας ουρανός
πάντα φωτεινός
σιγοτραγουδάω καθώς στριφογυρίζω σπίτι κάνοντας δουλειές
-μόνο τις απαραίτητες-
καθώς σπρώχνω στο πλυντήριο κάλτσες και φανέλες
και στ' άλλο πλυντήριο πιάτα και ποτήρια
άνοιξη πια..
"θα συμφιλιωθώ μ' όσα εχθρευόμουν χρόνια" αποφάσισα σε μια επίδειξη γενναιοψυχίας προχτές
και έκανα φιλότιμες προσπάθειες στ' αλήθεια, όμως δεν τα κατάφερα ούτε καν για μια μέρα!
"κι ένας φαλάκρας απέξω κι από μέσα" τραγούδησα δυνατά στο σούπερ μάρκετ, όταν μού πήρε άδικα τη θέση ένας εβδομηντάχρονος με λίγα μαλλιά και πολύ θράσος.
όχι, δεν τα κατάφερα.
μου 'λειψε να χαζεύω το ακτινοβόλο πρόσωπο της Ελένης
μου 'λειψαν οι βόλτες μας στο κέντρο της Αθήνας τα μεσημέρια
μου 'λειψε το χαμόγελο της
μου 'λειψε..
όμως "όλα φωτίζονται στο φως του παρελθόντος"
κι έτσι, φτάνει μέχρις εδώ ο ήχος του γέλιου της
κι έτσι γελάμε μαζί!
ένας ουρανός
πάντα φωτεινός
ένας ουρανός μ' αστέρια
που έχει χίλια καλοκαίρια
φυλαγμένα στην ψυχή
ψυχή μου..
άνοιξη πια..