Everything Is Illuminated

μια φωτογραφία: ο Δημήτρης, το Ελενάκι κι ο Μπίλυ.
Χριστούγεννα, εδώ, στο Αλσος.
everythnig is illuminated.

"...όλα φωτίζονται
στο φως τού παρελθόντος"
......................




και να πως το παρελθόν φωτίζει και το μέλλον: άλλη φωτογραφία.
Τρίτη του Πάσχα -στη γιορτή της Ραφαηλίας

και δες πως μεγάλωσε το Ραφάκι μας..
.........................


"no, I know, i'm no Superman"
κάθε μέρα scrubs.

ανεβαίνω στο μηχάνημα
ξεκινώ να αεροπερπατώ
κι ονειροπολώ μαζί με τον J.D. -daydreamer

"i'm no Superman"
..........

διαβάζω ξανά Ασλάνογλου
ακούω ξανά Παυλάκη
..........

αυτός ο αναστεναγμός που βγαίνει μέσα απ' την καρδιά..
λες κι αδειάζεις όλη σου την έννοια
-λες
..........

όσες καινούριες σειρές κι αν βγουν
πάντα θα βλέπω star trek
ίσως και doctor Who -τον παλιό
..........

"στο δρόμο οι φάτσες μακρινές είναι και ξένες
και δε γουστάρω να παίρνω μέρος στα κοινά"

α ρε Παυλάκη
αχ ρε..
...........

η φετεινή Ανοιξη
βαριά

πολύ
..........

κι έρχονται οι φίλοι να την ελαφρύνουν
να μας χαμογελάσουν
να μας χαϊδέψουν το χέρι
..........

Τσιώλης Βακαλόπουλος
"παρακαλώ γυναίκες μη κλαίτε"

είναι αργά για να γίνω αστρονόμος;
..........

θα το σκεφτώ κι αυτό μαζί με όλα τ' άλλα
-τον Ιούλιο.
ή ίσως πάλι, όχι.
...
ζω όπως σκέφτομαι
κι αυτό
τα τελευταία εκατό χρόνια 
νομίζω πως

μου φτάνει..

Χριστός Ανέστη!


Αληθώς ο Κύριος!

απ' την καρδιά μας
απ' το λιτό μας τραπέζι
απ' το καντήλι που (θα) καίει το άγιο φως για μέρες πολλές

απ' όλους μας: Χριστός Ανέστη!


Θανάτω θάνατον πατήσας..
 

Οσο μπορώ


Κωνσταντῖνος Καβάφης

Ὅσο μπορεῖς

Κι ἂν δὲν μπορεῖς νὰ κάμεις τὴν ζωή σου ὅπως τὴν θέλεις,
τοῦτο προσπάθησε τουλάχιστον
ὅσο μπορεῖς: μὴν τὴν ἐξευτελίζεις
μὲς στὴν πολλὴ συνάφεια τοῦ κόσμου,
μὲς στὲς πολλὲς κινήσεις κι ὁμιλίες.
Μὴν τὴν ἐξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνὰ κ' ἐκθέτοντάς την
στῶν σχέσεων καὶ τῶν συναναστροφῶν
τὴν καθημερινὴν ἀνοησία,
ὡς ποὺ νὰ γίνει σὰ μία ξένη φορτική.

[1913]

.............................

να συγκεντρωθώ.
στο Πάσχα που έρχεται
στις πένθιμες μέρες
στην επερχόμενη Ανάσταση.

να συγκεντρωθώ..

Η μνήμη μου


"πρέπει κανείς ν' αρχίσει να χάνει τη μνήμη του, έστω και μικρά της κομμάτια, για να αντιληφθεί ότι η μνήμη είναι αυτή που φτιάχνει όλη μας τη ζωή. μια ζωή δίχως μνήμη δε θα ήταν ζωή. η μνήμη μας είναι η συνοχή μας, η λογική μας, η δράση μας, το συναίσθημά μας. χωρίς αυτή, δεν είμαστε τίποτα"

είπε ο Buñuel και βγήκε να συναντήσει τον Lorka και τον Dali, πριν περάσει ο καιρός και τους λησμονήσει.

η δική μου μνήμη διατηρείται ακέραια. δεν έχει χάσει το παραμικρό πολύτιμο ψιχουλάκι της.
χάρη σ' αυτή διακτινίζομαι στα χρόνια που πέρασαν.
στα μαυρόασπρα νοσταλγικά -τα παιδικά
στα πολύχρωμα της εφηβείας
στα πρώτα ξένοιαστα με τον Χρόνη -πριν ακόμα έρθουν τα παιδιά.

κολυμπώ ξανά στην Αίγινα,
στη Σίφνο και στη Τζια
στεγνώνω τα μαλλιά μου στον ήλιο της Σερίφου
στον αέρα της Μήλου
στο πλοίο για την Κρήτη.

η μνήμη είναι εκείνη που κρατάει την καρδιά μου ζωντανή
-η ευλογία της ανάμνησης.

σ' αυτούς τους δύσκολους καιρούς
εκείνη είναι που μου κρατά

το χέρι..