Ιούλιος με τον Johnny και τον Bob



if you're traveling the north country fair
where the winds hit heavy on the borderline..

περπατώντας στη δική μου Αθήνα, τις ήσυχες μέρες του Ιουλίου.
περπατώντας σε "δρόμους παλιούς που αγάπησα"
πριν καιρό
σε δρόμους που αγαπώ ακόμα
-κι ας έχουν αλλάξει αμετάκλητα
κι εκείνοι κι εγώ.

"..έχω δει τον αιώνιο Υπηρέτη να γελάει
κρυφά, καθώς το παλτό μου κρατεί"
είχε γράψει κάποτε το φιλαράκι ο Eliot
όμως τότε ήμουν ακόμα απερίσκεπτα νέα
κι είχα κλείσει τις σελίδες, θυμάμαι, χαμογελώντας: δεν υπήρχε ίχνος νοσταλγίας πάνω στους ώμους ή στα μαλλιά μου
κι ο αιώνιος Υπηρέτης, σκεφτόμουν, θα αργούσε να έρθει πολύ.

αυτές τις μέρες του Ιουλίου, περπατάω ώρες στους δρόμους της πόλης.
μαζί μου σχεδόν πάντα ο Johnny κι ο Bob
"so if you're travelin' the north country fair
where the winds hit heavy on the borderline.."

που και που τινάζω τη σκόνη της νοσταλγίας
χαιρετάω γνωριμίες παλιές
-γεια σου Tennessee, γεια σου Henry, γεια σου κι εσένα Charles-
κι αγνοώ τον αιώνιο Υπηρέτη
-τούτη τη φορά, χαμογελάει πίσω από τη δική μου πλάτη
κρυφά.

αργά τ' απογεύματα, όταν γυρίζω μόνη σπίτι
κρατώ την πόρτα ανοιχτή για να περάσουν οι φίλοι
-αγαπημένοι από τα χρόνια της λαμπρής νεότητας
μέχρι τα τωρινά, τα ήσυχα.

σύντροφοι που ένωσαν την ανάσα τους με τη δική μου
σφυρίζοντας πάντα το ίδιο τραγούδι
βάζοντας στην ελπίδα μου φτερά·
κάνοντας έναν ακόμα Ιούλιο
μοναδικό
και απολύτως ερωτεύσιμο.

χαμογελάω:
"έτσι δεν είναι Johnny;"
χαμογελάει κι εκείνος, αφήνει την κιθάρα και γνέφει "έτσι".
..............................

in the darkness of my night
in the brightness of my day.

Fb αγάπη μου..


αυτή η αρβανιτάκη κάθε που τραγουδάει τις κουλαμάρες της τύπου "μα δε σε λένε γιάννη", λες κι έχει ένα κομπρεσέρ και μου το χώνει στ' αυτί!

Φάνης Χρονάκης: Έεεεεε αφού δεν σε λένε Γιάννη.....
Μαριλένα Γκρουέζα: σου λέω μου τσάκισε το νευρικό! τόσο καλή φωνή και να τραγουδάει όλο ανοησίες!! να πιω νερό εκεί που θα πλυθείς, μα δε σε λένε γιάννη (ή γιάνη -όπως θες πάρτο), ζωή που δε μοιράζεται είναι για τον @@@  (άντε, λείπει ο Χρόνης να με λογοκρίνει και ξώκειλα!)
............

"A.K.
ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Β' ΑΘΗΝΩΝ
Αποφοίτησε από το 6ο Λύκειο Θεσσαλονίκης το 1984.
Είναι πτυχιούχος Γυμναστικής Ακαδημίας (ΤΕΦΑΑ) του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, και είναι Υποψήφια Διδάκτωρ στο Πανεπιστήμιο της Σπάρτης πάνω στο επιστημονικό αντικείμενο: «Ο ρόλος των Μ.Μ.Ε. στην καταπολέμηση της βίας».
Είναι πτυχιούχος της Σχολής Δημοσιογραφίας «Μπόνα».
Χειρίζεται άριστα Η/Υ σε περιβάλλον Windows"


χειρίζεται άριστα υπολογιστή σε περιβάλλον γουίντοους;;; τι λες φίλε μου!! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!!!
είναι πτυχιούχος της σχολής "μπόνα";;; ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΕΙΣ!!!!
έχει τελειώσει τη γυμναστική την ακαδημία;;; δηλαδή ΞΕΡΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΦΟΥΡΛΕΣ ΣΤΗ ΔΟΚΟ;; λιγοθυμάω!!
και.. και... και... ΥΠΟΨΗΦΙΑ ΔΙΔΑΚΤΩΡ στο πανεπιστήμιο της ΣΠΑΡΤΗΣ;; αλήθεια; μα αλήθεια;; ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ!!
σε λίγο θα μου πείτε πως φτιάχνει και τα μενού στον ΤΡΑΓΑΝΟ ΚΑΒΟΥΡΑ!!
............

βλέπω μια παπαριά που έχει ανεβεί από φίλο φίλου (ο φίλος έχει κάνει λάικ, οπότε μπαίνει στην αρχική μου σελίδα).
πατάω να μη το βλέπω και ρωτάει το λόγο.
ότι ρίχνω φάσκελα στην οθόνη, δεν περιλαμβάνεται..
............

δηλαδή τώρα το paypal λειτουργεί;
...........

"επειδή μέσα σε μια σχέση είναι πολύ πιθανό να συμβούν αστοχίες, και διαψεύσεις, και απογοητεύσεις, τόσο που μπορεί να σε πληγώσουν, η αληθινή μεγάλη φιλία βασίζεται στο να μπορείς να συγχωρείς εβδομηκοντάκις" Νίκος Σιδέρης.

κι αν έχεις ΗΔΗ συγχωρήσει εβδομηκοντάκις, πρέπει να συνεχίζεται η "αληθινά μεγάλη φιλία" μέχρι να σου @@@ εντελώς τη ζωή;
μέχρι να σου ρίχνει το ηθικό οσάκις την ακούς;
όχι ευχαριστώ! δεν θα πάρω.
............

 κατάσταση:
Μαριλένα Γκρουέζα: αυτό με τη "μάνα" και τη "ζακέτα" έχει καταντήσει αηδία μέγιστη!
 
Helen Kontou: Μάνα. Πιάσε μια ζακέτα! Χαχαχαχ
Μαριλένα Γκρουέζα: αηδία λέμε!! σου είπα εγώ ποτέ "παιδί μου πάρε ζακέτα;"!
Helen Kontou: Όχι! Μπουφαααααααν
Μαριλένα Γκρουέζα: το ίδιο είναι;;
............

χτες, σε μια προσπάθεια να διακτινιστώ στο πάντα λατρεμένο παρελθόν, κατέβηκα στην Αθήνα.
μόνη.
είχα τ' ακουστικά μου, είχα τον Django, είχα κλειστό το κινητό  ("κλείσαμε, αύριο πάλι"), τα είχα όλα.
δεν είχα την Ελένη
δεν είχα τον Φεβρουάριο
δεν είχα το '08

και τίποτα δεν ήταν το ίδιο.
ούτε καν το πλησίαζε..
............

Ο αδειούχος


"είμαι αδειούχος, είμαι αδειούχος, είμαι αδειούχος!"
ο Χρόνης ενθουσιασμένος μπαίνει σπίτι, ως φίλαθλος στη νίκη της ομάδας του.

η Ραφαηλία ακούγοντας τον απορεί: "τ' ειν' αυτό;"

"δεν θα πηγαίνει στη δουλειά.  αν είναι δυνατόν! δεν ξέρεις τι σημαίνει "αδειούχος";

από την αγανάκτηση ακούγομαι μέχρι την ταράτσα

"για πάντα; βγήκε στη σύνταξη;"
"όχι συνταξιούχος βρε! αδειούχος"
"ε, στην ηλικία του, με το 'να πόδι στη σύνταξη είναι.."
..........................................

aka κάνε παιδί να δεις καλό
κι όλα τα συναφή..

Riders on the storm

μεθαύριο δημοψήφισμα.
σήμερα όμως, τρεις Ιουλίου, δεν θα γράψω λέξη γι' αυτό.
θ' αναρτήσω κάτι παλιό, μιας  κι είναι τρεις Ιουλίου
μιας και σαν σήμερα έφυγε ο παλιόφιλος ο Jim
μιας που έτσι κι αλλιώς είμαστε ήδη όλοι
riders on the storm..
                                                                                                                       

                                                                                                                      21-4-2012


σαν τον δερβίση γύριζα στο σπίτι αυτές τις μέρες κι όλο κάτι έκανα.
πότε μαγείρευα, πότε σκούπιζα, πότε τακτοποιούσα  και στο τσακίρ κέφι διάλεγα: πλυντήριο πιάτων ή ρούχων να βάλω;

συγύριζα λοιπόν, έπλενα, άπλωνα, μάζευα και ξεσκαρτάριζα μέχρι που αποκαμωμένη ένα απόγευμα ρίχτηκα ως πτώμα στο κρεββάτι και φώναζα έναν έναν να 'ρθει να με γιατροπορέψει.
να μου φέρουν καφέ ή pepsi max, να μου ρίξουν ένα ελαφρύ σκέπασμα, έστω, να μου τρίψουν λίγο τα κατάκοπα μου ποδαράκια.

ματαίως όμως!

ο Χρόνης κοιμόταν τον ύπνο του αδειούχου, το Ελενάκι άκρως απασχολημένο δε βρισκόταν καλά καλά στο σπίτι και το Ραφάκι καταδέχτηκε μεν να έρθει, έτοιμη όμως την είχε τη δικαιολογία: "δε μπορώ τώρα, έχω δουλειά!"

τι είδους δουλειά είχε, αυτή κι ο Χάρρυ Πότερ το ήξεραν..

αγανάκτησα!
"εμ εδώ είναι σαν τους τρεις Σωματοφύλακες!" φώναξα "αλλά απ' την ανάποδη! όχι ένας για όλους κι όλοι για έναν, αλλά ένας για όλους και κανένας για τον ένα!"

ανακάθισα στο κρεββάτι

"να σου πω κάτι όμως; αν ξεκινούσα τη ζωή μου τώρα, ούτε γάμο θα 'κανα, ούτε παιδιά, ούτε τίποτα! ακούς; τίποτα! μόνο θα 'χα μια καριέρα ΝΑ! θα ζούσα σ' ένα σπίτι ΝΑ! και θα σου 'λεγα 'γω μετά!"

το Ραφάκι με κοίταζε πληγωμένο, έτοιμο να δακρύσει.

"τι με κοιτάς; τώρα δεν έχεις δουλειά; άντε, πήγαινε μέσα, άντε!" ειρωνεύτηκα κι έπεσα πίσω στα μαξιλάρια, ξεφυσώντας τον αέρα του δικαίου.

μετά από μισή ώρα μπήκε ξανά στο δωμάτιο.
στα χέρια κρατούσε μια κάρτα.

την άφησε πάνω στο γραφείο και βγήκε με τους ώμους σκυφτούς λες και κουβαλούσε όλο το βάρος του κόσμου.

έσκυψα στο γραφείο και διάβασα:

  "Για ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ"


 

Για ΜΑΜΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ

Αγαπητή Μαμά

Σε ξέρω χρόνια και θέλω να σε ρωτήσω: Αμα ήσουν και πάλι μικρή και είχε την ευκαιρία... θα ήθελες να είχες εμένα;

Αν όχι στον λόγο μου θα είμαι καλό παιδί και κλαίω τώρα.. Σε παρακαλώ άλλαξε γνώμη και ξέρω τα πάντα για 'σένα!

Είσαι διαβήτης, σου αρέσει το πορτοκαλί, από παγωτό καραμέλα με Συρόπι θέλεις να σου ρίξω στον τάφο σου, σου αρέσει το Riders on the Storm και αυτός που το τραγούδαγε πέθανε γιατί η κοπέλα του του έδωσε παραπάνω δόση. Ξέρω ακομα κι ότι σου αρέσουν τα Αντρικά Μπουφάν, δεν σου αρέσει η λέξη "αερόπλανα" έχεις μανία με τις ταινίες με τους εξωγήινους και φοράς πάντα αθλητικά (παπούτσια).

Ξέρω πολλά ακόμα αλλα θα πάρουν χρόνια.

Γι' αυτό σε παρακαλώ σε λατρεύω!

Ορίστε μια Αφιέρωση τι κάναμε το καλοκαίρι.


κι ήμουν ζωγραφισμένη στην κούνια στην Αίγινα, να πηγαίνω πάνω κάτω και να τραγουδάω -τι άλλο;- riders on the storm.
.................................................................

να λοιπόν ένας τρόπος να φεύγει η κούραση  μεμιάς

να κι ένας άλλος, για να παρηγοριέσαι με το διαβήτη που σου 'ρθε κατακέφαλα: παγωτό με σιρόπι καραμέλα όταν πια θα 'σαι αλλού..

να κι ένας ακόμα, για να γνωρίσει το παιδί σου τον Jim Morrison και να αποτυπωθεί στη μνήμη η ζωή όταν φεύγει τόσο άδικα..

και κυρίως, να ο μοναδικός τρόπος, για να βεβαιώνεσαι πως ό,τι έχεις κάνει είναι απολύτως σωστό
και πως, χίλιες ζωές αν ζούσες ακόμα

ακριβώς τα ίδια θα έκανες..


http://www.isimeria.com/2012/04/riders-on-storm.html