την εβδομάδα που μας πέρασε, έμαθα και έκανα πολλά.
έμαθα, τι ακριβώς σημαίνει Τσικνοπέμπτη
("Ραφαηλία, ξέρεις γιατί την Πέμπτη που μας έρχεται τη λέμε "Τσικνοπέμπτη";
"ναι μαμά"
"για πες"
"εμένα το "τσικνό" μου θυμίζει το "τσιχλό"
"δηλαδή κατά την άποψη σου, πρέπει να τη λέμε "τσιχλοπέμπτη";
"ναι μαμά")
έμαθα να κοιμάμαι με το ένα τζάμι της μπαλκονόπορτας ανοιχτό, όσο κρύο και να 'χει, γιατί το πρωί με το καλοριφέρ να ανάβει απ' το χάραμα, ξυπνάω άρρωστη σ' ένα σπίτι που βράζει
("που πας παιδί μου με το κοντομάνικο χειμωνιάτικα;"
"κάνει ζέστη μαμά!"
"στον κόσμο του "έναντι" παιδί μου, όχι στον κανονικό! στον κόσμο του "έναντι")
στον κόσμο του "έναντι" λοιπόν, το καλοριφέρ μας, ανάβει πρωί-μεσημέρι-βράδυ, καθότι εμείς, οι προύχοντες του Παγκρατίου, δε γνωρίζουμε τι σημαίνει κρίση - μάλλον θα μπερδευόμαστε όπως το Ραφάκι και την "κρίση" θα την μεταφράζουμε ως "τσιχλοκρίση".
ξέθαψα το filofax που χρησιμοποιούσα προ δεκαετίας κι αγόρασα φύλλα ημερολογίου, όπου γράφω όλα όσα έχω να κάνω.
κι αφ' ης στιγμής το αποφάσισα, οι ειδοποιήσεις του google άρχισαν να έρχονται πλέον κανονικά, χωρίς καθυστέρηση, ως sms στο κινητό.
"it's alive!"
πήγα βόλτα στο ikea με την Ε.. και το Ελενάκι.
κατεβήκαμε στο πεζοδρόμιο κι όπως περιμέναμε να έρθει να μας μαζέψει η Ε...
"στάσου μαμά να σε τραβήξω μια φωτογραφία" είπε το Ελενάκι κι έβγαλε το κινητό.
"τσαφ" και να 'μαι στο δρόμο να γελάω και να 'ναι ένα μεσημέρι φωτεινό παρ' όλα του τα σύννεφα.
σουλατσάραμε στο ikea για δυο ώρες ανέμελες σε διαδρόμους μ' ελάχιστο κόσμο.
ήπιαμε καφέ, ψωνίσαμε, χαζέψαμε, γελάσαμε.
είδαμε ένα αεροπλάνο να σουλατσάρει κι αυτό στον αεροδιάδρομο κι ένα άλλο να φεύγει ψηλά -το δεύτερο, δεν το ζήλεψα διόλου!
μίλησα ώρες με το Σοφάκι στο τηλέφωνο, τσαντίστηκα με τον Χρόνη που διαβάζει συνέχεια, ξάπλωσα στην κουκέτα της Ραφαηλίας το μεσημέρι να ξεκουραστώ κι έπεσαν και τα δυο κορίτσια πάνω μου "σ' αγαπάω μαμά!!" και με στραμπούληξαν, άπλωσα στο μπαλκόνι ρούχα κι αμέσως μετά άρχισε να βρέχει, χάρισα το καινούριο μου τηλέφωνο στην Ελένη, μάζεψα αχιβάδες και βότσαλα στην εκδρομή την Κυριακή, είδα πολλές ταινίες, βρήκα καινούρια λατρεμένα ost και πριν καλά καλά το καταλάβω έφτασε η Τσιχλοπέμπτη..
κι αυτή τη φορά,
δεν θα νευριάσω με τον Χρόνη που διαβάζει συνέχεια
δεν θα φωνάξω στην Ελένη που κλείνει οχτάωρα στο τηλέφωνο
δεν θα μαλλώσω το Ραφάκι που συνεχώς χάνεται γιατί χαζεύει
αυτή τη φορά,
θα φτιάξω μήλα και πορτοκάλια και κρέμες καραμελέ
κι αφού μαζευτούμε όλοι, θα γιορτάσουμε
την εντελώς δική μας Τσιχλοπέμπτη..
και του χρόνου!
έμαθα, τι ακριβώς σημαίνει Τσικνοπέμπτη
("Ραφαηλία, ξέρεις γιατί την Πέμπτη που μας έρχεται τη λέμε "Τσικνοπέμπτη";
"ναι μαμά"
"για πες"
"εμένα το "τσικνό" μου θυμίζει το "τσιχλό"
"δηλαδή κατά την άποψη σου, πρέπει να τη λέμε "τσιχλοπέμπτη";
"ναι μαμά")
έμαθα να κοιμάμαι με το ένα τζάμι της μπαλκονόπορτας ανοιχτό, όσο κρύο και να 'χει, γιατί το πρωί με το καλοριφέρ να ανάβει απ' το χάραμα, ξυπνάω άρρωστη σ' ένα σπίτι που βράζει
("που πας παιδί μου με το κοντομάνικο χειμωνιάτικα;"
"κάνει ζέστη μαμά!"
"στον κόσμο του "έναντι" παιδί μου, όχι στον κανονικό! στον κόσμο του "έναντι")
στον κόσμο του "έναντι" λοιπόν, το καλοριφέρ μας, ανάβει πρωί-μεσημέρι-βράδυ, καθότι εμείς, οι προύχοντες του Παγκρατίου, δε γνωρίζουμε τι σημαίνει κρίση - μάλλον θα μπερδευόμαστε όπως το Ραφάκι και την "κρίση" θα την μεταφράζουμε ως "τσιχλοκρίση".
ξέθαψα το filofax που χρησιμοποιούσα προ δεκαετίας κι αγόρασα φύλλα ημερολογίου, όπου γράφω όλα όσα έχω να κάνω.
κι αφ' ης στιγμής το αποφάσισα, οι ειδοποιήσεις του google άρχισαν να έρχονται πλέον κανονικά, χωρίς καθυστέρηση, ως sms στο κινητό.
"it's alive!"
πήγα βόλτα στο ikea με την Ε.. και το Ελενάκι.
κατεβήκαμε στο πεζοδρόμιο κι όπως περιμέναμε να έρθει να μας μαζέψει η Ε...
"στάσου μαμά να σε τραβήξω μια φωτογραφία" είπε το Ελενάκι κι έβγαλε το κινητό.
"τσαφ" και να 'μαι στο δρόμο να γελάω και να 'ναι ένα μεσημέρι φωτεινό παρ' όλα του τα σύννεφα.
σουλατσάραμε στο ikea για δυο ώρες ανέμελες σε διαδρόμους μ' ελάχιστο κόσμο.
ήπιαμε καφέ, ψωνίσαμε, χαζέψαμε, γελάσαμε.
είδαμε ένα αεροπλάνο να σουλατσάρει κι αυτό στον αεροδιάδρομο κι ένα άλλο να φεύγει ψηλά -το δεύτερο, δεν το ζήλεψα διόλου!
μίλησα ώρες με το Σοφάκι στο τηλέφωνο, τσαντίστηκα με τον Χρόνη που διαβάζει συνέχεια, ξάπλωσα στην κουκέτα της Ραφαηλίας το μεσημέρι να ξεκουραστώ κι έπεσαν και τα δυο κορίτσια πάνω μου "σ' αγαπάω μαμά!!" και με στραμπούληξαν, άπλωσα στο μπαλκόνι ρούχα κι αμέσως μετά άρχισε να βρέχει, χάρισα το καινούριο μου τηλέφωνο στην Ελένη, μάζεψα αχιβάδες και βότσαλα στην εκδρομή την Κυριακή, είδα πολλές ταινίες, βρήκα καινούρια λατρεμένα ost και πριν καλά καλά το καταλάβω έφτασε η Τσιχλοπέμπτη..
κι αυτή τη φορά,
δεν θα νευριάσω με τον Χρόνη που διαβάζει συνέχεια
δεν θα φωνάξω στην Ελένη που κλείνει οχτάωρα στο τηλέφωνο
δεν θα μαλλώσω το Ραφάκι που συνεχώς χάνεται γιατί χαζεύει
αυτή τη φορά,
θα φτιάξω μήλα και πορτοκάλια και κρέμες καραμελέ
κι αφού μαζευτούμε όλοι, θα γιορτάσουμε
την εντελώς δική μας Τσιχλοπέμπτη..
και του χρόνου!