πως μπερδεύεσαι και νομίζεις πως είναι πρωί και το παιδί λείπει σχολείο;
και πως πετάγεσαι "σχολείο ή μήπως χτύπησε κουδούνι κι έχω ήδη αργήσει πολύ;"
και μετά, στο δωμάτιο που έχει σκοτεινιάσει οι σκιές μένουν ακίνητες
κι αυτή την ήσυχη ώρα ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι η καρδιά που χτυπάει γρήγορα
"ουφ"
και δεν είναι πρωί
ούτε μεσημέρι
μονάχα ένα ήσυχο, ανοιξιάτικο απόγευμα στην καρδιά του χειμώνα..
