ίδια μέρα, άλλη σελίδα.
πάμε:
είδα το Chronicle και μου άρεσε πολύ.
δεν το περίμενα, αλλά μου άρεσε.
έτσι, έσβυσα τον απόηχο των εκλογών τούτο το μεσημέρι, βλέποντας την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Josh Trank και θαυμάζοντας το πως οι νέοι άνθρωποι άμα το θέλουν, κάνουν θαύματα.
βέβαια, νέοι άνθρωποι έστειλαν και το Ερπετό στη Βουλή, όμως είπαμε, άλλη σελίδα, πάμε:
σήμερα σκούπισα, μαγείρεψα, συγύρισα, έπλυνα, άπλωσα και είδηση δεν πήρα πως ήταν Δευτέρα!
για μεσοβδόμαδο το περνούσα και μετρούσα πόσες μέρες έχουν μείνει μέχρι το Σάββατο.
ξαφνικά όμως θυμόμουν πως ακόμα είχαμε Δευτέρα, πως στη Βουλή έσκασε πια το αυγό του φιδιού και πως προσπαθούσα να γυρίσω σελίδα -μα συνέχεια κολλούσα εκεί.
είδα λοιπόν το Chronicle και μου άρεσε πολύ.
δεν ξέρω τι θα "πουν" οι δυσκοίλιοι, δεν ξέρω, ούτε μ' αφορά.
αλλά ξέρω πως δεν θ' αρέσει στην Χ
μιας και μένα μ' άρεσε τόσο πολύ, ε, είναι περίπου βέβαιο, πως η Χ θα μου κάνει "χμ χμ χμμμμ" όταν το δει και έρθει η συζήτηση σ' αυτό.
όπως περίπου κάνω εγώ στις ταινίες που εκείνη βάζει δεκάρι.
η Χ αγαπημένη φίλη απ' τα fora μου πρότεινε ν' ανοίξω τα σχόλια ξανά.
πάνε χρόνια που τα έχω κλειστά κι ομολογώ πως το σκέφτηκα λίγο.
κι ύστερα το σκέφτηκα ξανά
και μετά, ξανά
και για πρώτη φορά σήμερα, ξεκόλλησα απ' το Ερπετό.
προς τιμήν της Χ λοιπόν, που πολύ την αγαπώ
κι επειδή -προς το παρόν τουλάχιστον- πολύ το γουστάρω
ανοίγουν τα σχόλια
ξανά.
μετά από τρία χρόνια
ξανά..
κι ο Josh Trank να με βοηθήσει..
