η τηλεόραση παίζει τους Αθλιους.
μπαίνει η Ελένη στο δωμάτιο και ρίχνοντας μια ματιά στην οθόνη, φωνάζει ενθουσιασμένη:
"αα, αυτό το ξέρω! το 'χω δει!
είναι, οι λυπημένοι, οι αξιοθρήνητοι!"
............................................................
ο Χρόνης δίπλα μου με βοηθάει να παραγγείλω μια ωραία θήκη για το κινητό
(ολόκληρη συλλογή έχω, αλλά, δύσκολα μπορώ να αντισταθώ σε μια καινούρια)
έχω κολλήσει λοιπόν, σε μια γαλάζια, σιλικόνης απ' το Hong Kong που μου αρέσει πολύ και τσακ-τσουκ, την αγοράζουμε χωρίς πολλά πολλά.
εγώ είμαι απολύτως ικανοποιημένη, ο Χρόνης όμως θέλει να μου διευρύνει τους ορίζοντες και προτείνει:
"έλα να δεις, έχει κι άλλες πληροφορίες"
"τι πληροφορίες;"
"γι' αυτόν που τις πουλάει. θέλεις να πάμε να δούμε;"
"τι να δούμε;"
"πως τον λένε"
"Χο Τσι Μινχ;"
............................................................
η Ραφαηλία κι η Ελένη μαλλώνουν.
"ξέρετε κάτι; βαρέθηκα! στ' αλήθεια βαρέθηκα!"
"δεν τη μαζεύεις λέω εγώ;" διαμαρτύρεται η Ελένη "μου 'δωσε μια σπρωξιά στο λαιμό και κόντεψε να με πνίξει!"
"μπράβο Ραφαηλία!"
"κι ούτε συγγνώμη δε ζήτησε!"
"καλά, δε ντρέπεσαι; έκανες ό,τι έκανες, συγγνώμη γιατί δε ζήτησες, ε;"
"μαμάα! δεν το 'θελααα. κατά λάθος την έσπρωξααα"
"κατά λάθος, ε; από μόνο του το χέρι σηκώθηκε κι έριξε μία στην Ελένη!
και η συγγνώμη τι έγινε μου λες; την έφαγε η Μαγδάλω με το στόμα το μεγάλο;"
"όχιιιι. ήθελα να ζητήσωω"
"αλλά;"
"αλλά φρίκαρα"
............................................................
"Ελένη, θέλεις ένα γκρίζο μολύβι;"
"μμμ όχι. δεν μου αρέσει το γκρίζο"
"αφού βάζεις μαύρη σκιά! το γκρίζο μολύβι, γιατί δεν σου αρέσει;"
"ε, αφού δεν μ' αρέσει;"
"βρε πάρτο και άπλωνε το στα βλέφαρα! θα είναι πολύ ωραίο!"
"δε μου λες;"
"ναι;"
"τα βλέφαρα είναι αυτά που είναι σαν κούπες;"
............................................................
καλή βδομάδα να 'χουμε
και λίγη ζέστη παρακαλώ, μπορώ να παραγγείλω;
(στη φωτογραφία η Νέλλυ
τραβηγμένη από την Ελένη)
