στο σπίτι γίνεται ένας (ψιλο)χαμός.γυρίζω ως δερβίσης και μαζεύω βιβλία, παιχνίδια, cd, dvd, τηλέφωνα ασύρματα και κινητά, ποτήρια άδεια και μισογεμάτα, χαρτομάντηλα επιτραπέζια και τσέπης, αλλά και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί (ή να μη φανταστεί) ο νους.
το Ραφάκι είναι άκρως απασχολημένο: διαβάζει μετά μανίας τον μικρό Νικόλα κι έτσι, αδυνατεί να μαζέψει τις Μπάρμπες και τα κουκλόσπιτα.
κάνει διάλειμμα, μόνο και μόνο για να μιλήσει (μια ώρα τουλάχιστον) με τη Δήμητρα κι αμέσως μετά γυρίζει η λόγια στο βιβλίο της και χάνεται μέχρι το επόμενο τηλεφώνημα.
έτσι, φωνάζω στην Ελένη, η οποία απορροφημένη πληκτρολογεί στον υπολογιστή της:
-Ελένηηη!!
-ναιιι;;
-έλα να με βοηθήσεις!
-τώραα;
-τώρα!
-μα τώρα, αρμέγω..
............................................................
η ατάκα της χρονιάς.
φυσικά, για όποιον παίζει στο fb φάρμα, την αγρότισσα μας, θα την καταλάβει απόλυτα..
