τελευταία μέρα του χρόνου αύριο.
ένας χρόνος κιόλας πέρασε, από τη στιγμή που τραγουδούσαμε
"γέρε Χρόνη φύγε τώρα
πάει η δική σου η σειρά
ήρθε ο Νέος με τα δώρα
με τραγούδια με χαρά"
και το Ραφάκι τραγουδούσε δυνατότερα απ' όλους
κι όλοι γελούσαμε με την παντομίμα που έκανε ο Χρόνης μόλις άκουγε το "γέρε Χρόνη"
πότε πέρασαν οι μέρες, πως πέρασαν..
απολογισμός; όχι δα!
πότε δεν κλείνω τα βιβλία μου τέτοιες μέρες. το κάνω σε ανύποπτο χρόνο, ένα τσαφ! κι οι κόκκινες σελίδες άλλοτε βγαίνουν περισσότερες κι άλλοτε λιγότερες απ' τις κανονικές.
άλλη μια προσπάθεια 365 ημερών: να συμμαζέψω το παράφορο του χαρακτήρα μου, να μη γελάω όταν ο άλλος με κοιτάζει σοβαρός, να μη νευριάζω με το παραμικρό, να μη κάνω δουλειές μετά τις δώδεκα το βράδυ, να έχω περισσότερη υπομονή, να μη κολλάω στην Ελένη, να μη κυνηγάω μ' ένα πιάτο φαί τη Ραφαηλία, να κάνω gordon blue στον Χρόνη, να μη με κάνουν οι γάτες ό,τι θέλουν, να μη φοράω συνέχεια αθλητικά παπούτσια, να πάψω να κάνω ακατανόητα αστεία με τα οποία γελάω μόνο εγώ, να είμαι περισσότερο ανεκτική, να μη βλέπω σχεδόν αποκλειστικά αστυνομικές σειρές, επιτέλους να γίνω μια γλυκιά, μεσόκοπη κυρία, την οποία όλοι συμπαθούν και συμβουλεύονται.
αυτή, είναι η φετεινή μου λίστα.
η ίδια ήταν και πέρσυ και πρόπερσυ, η ίδια χρόνια πριν.
κάποιους στόχους τους κατάφερα, κάποιους άλλους όχι, κάποιους κατακτώ προς στιγμήν αλλά αμέσως μετά, επανέρχομαι στα ίδια.
παράπονο δεν έχω.
θα μπορούσα να προσπαθήσω σκληρότερα, αλλά ευελπιστώ, πως αυτό ακριβώς θα κάνω φέτος.
κι ίσως το ίδιο κάνετε κι εσείς.
εύχομαι λοιπόν, να τα καταφέρουμε όλοι μας:
σ' αυτά που θέλουμε πολύ,
σ' αυτά που θέλουμε λιγότερο,
σ' αυτά που πάντα θέλαμε κι όμως πάντα, τ' αφήναμε γι' αργότερα.
η πιο μεγάλη ευχή μου όμως, έξω από λίστες και στόχους,
είναι να είναι Καλά, όλοι που αγαπάμε και νοιαζόμαστε
να 'μαστε κι εμείς Καλά, δίπλα τους να βρισκόμαστε, πάντα να τους στηρίζουμε.
η πιο μεγάλη μου ευχή
και -μεταξύ μας- η μόνη ίσως..
......................................
Χρόνια μας Πολλά!