βλέπω κορίτσια της ηλικίας μου (:P ) να φωτογραφίζονται με φιλενάδες-φιλενάδους της ιδίας ηλικίας, με χαμόγελα και σκέρτσα να ποζάρουν και σκέφτομαι "η νεολαία της ΕΠΟΝ.."
από τις μλκς του τουίτερ δε γλυτώνεις! τις αναπαράγουν οι φαν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν! όπου αίφνης σε σημαδεύει αυτό το γλοιώδες, εξυπνακίστικο χιούμορ και στη ρίχνει τσακ-μπαμ εκεί που δεν το περιμένεις..
είμαι άρρωστος και γέρων και πτωχός.. στο θηλυκό όλ' αυτά.
λοιπόν, για να ξέρετε, όσοι δεν.. (ξέρετε). βρίζω! μιλάω άσχημα, ανέκαθεν δηλαδή, αλλά τελευταία παρα-μιλάω! όσοι ενοχλείστε, παρακαλώ, μη μου γράφετε (για τέτοιου είδους ανθρώπους, δεν με καίει και τόσο πολύ είναι η αλήθεια). αλλά επειδή, ένας ήταν ο Λένυ ο Βρωμόστομος και δεύτερη η αφεντιά μου, όποιος έχει θεματάκια ηθικής ή αισθητικής, ας την κάνει με ελαφρά. δεν παρεξηγούμαι, αντιθέτως κατανοώ και υπερθεματίζω!
"αν πας στο σουπερ μάρκετ πάρε μου και μένα φέτα" (Μαρία ογδοντάχρονη κουμπάρα)
"γιατί, τρως φέτα;" (εγώ)
"ναι, αμέ! αν δε φάω τυρί το βράδυ, δεν μπορώ!"
"μετά μη παραπονιέσαι για το ζάχαρο! 200 είχες χτες, το ξέχασες;"
"ε, τι να κάνω; καλύτερα να πάω χορτασμένη!! δεν θυμάμαι.. ποιος μου το 'λεγε;"
"κάνας μλκς!"
διάλογος προ δεκαπενταλέπτου
στη Litsa: δέκα; δέκα; μα ΔΕΚΑ; για να δούμε λοιπόν το πρώτο. ο αφρός των ημερών-βιαν, αρχαία σκουριά-δούκα, φύλακας στη σίκαλη-σάλιντζερ, μεγάλος μωλν-φουρνιέ, η τριλογία του τόλκιν (πιάνεται ως ένα), μεγάλες προσδοκίες-ντίκενς, ψάθινα καπέλα-λυμπεράκη, το εκκρεμές του φουκώ-έκο, περηφάνια και προκατάληψη-ώστιν, ανεμοδαρμένα ύψη-έμιλι μπροντέ (να ξέρεις, θα βρω τον μπελά μου από τους άλλους!)
"ναι
Ραφαηλία, η Πηνελόπη Δέλτα αυτοκτόνησε τη μέρα που μπήκαν οι Γερμανοί
στην Αθήνα. και κάποιος άλλος συγγραφέας αυτοκτόνησε, όταν τον έσπρωξαν
στην ουρά για το συσίτιο. γύρισε σπίτι του και αυτοκτόνησε"
"ποιος μαμά;""δεν θυμάμαι.."
"googlαρε το!"
το γκουγκλάρω λοιπόν και βγαίνουν οι συγγραφείς που έχουν αυτοκτονήσει.
το Ραφάκι "κολλάει" στον Μαγιακόβσκι.
"ο Μαγιακόβσκι!" αναφωνεί.
της δείχνω πίσω απ' το γραφείο μου τη βιβλιοθήκη και της λέω "εδώ τον έχω!"
κοιτάζει και ξανακοιτάζει απορημένα.
και μετά: "α! ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΝΝΟΕΙΣ!!"
πήρα τηλεφωνάκι τούμπανο! μ' αυτό λέω να περάσω δυο χρονάκια aka παραμυθιάζομαι
"ελπίζω σε χαμόγελα, σε πρόσωπα, ελπίζω σ’ ανώτερες ψυχές
σε καθαρά μυαλά"
α ρε Λάκη (παπαδόπουλε) σ' αγαπάω
"η ζωή είναι ωραία φιλαράκο!" είπε ο Ναζίμ
και ξάπλωσε να ξεκουραστεί
κι εγώ ακόμα αναρωτιέμαι:
βρε,
λες να 'ναι
αλήθεια;
