Το καινούριο μας χαμόγελο

-μαμά; μαμάα; μαμάααααααα.

-τ' είναι; πετάχτηκα τρομαγμένη.
-δεν μπορώ να κλείσω το στόμα μου.
-γιατί;;
-γιατί ένα δόντι κουνιέται και μ' εμποδίζει.
-κουνιέται πολύ;
-πάρα πολύ!
-για να δω. άσε καλύτερα. τρέχα στο μπαμπά να στο βγάλει.

έφυγε βολίδα.

-μπαμπά, πρέπει να μου βγάλεις το δόντιιιιι.
-να το δω. άνοιξε το στόμα σου.
-θα πονέσω;
-δε θα στο βγάλω. θα το δω μόνο. προτού το βγάλω θα σου πω.
-μα θα πονέσω;
-κι αν πονέσεις θα 'ναι για λιγάκι. δευτερόλεπτα. ααα κουνιέται πολύ. πάρε ανάσα, να το βγάλουμε.
-θέλω τη μαμά να μου κρατάει το χέρι. μαμάαααα.
-έρχομαι.

πετάχτηκα από το κρεββάτι και πήγα στο μπάνιο.
ο Χρόνης καθισμένος στην άκρη της μπανιέρας, η Ραφαηλία μας με το στόμα ανοιχτό και το χέρι απλωμένο. το πήρα και το κράτησα σφιχτά.μετά, έκλεισα τα μάτια μου.

-ααχ!
-νάτο.

ο Χρόνης το κράτησε στο χέρι του: μικρούλι, άσπρο, όμορφο, το τρίτο δοντάκι που άλλαζε το Ραφαηλάκι μας.

-να το δω.
το κράτησα στην παλάμη μου κι αυτή το περιεργάστηκε.
-και το βράδυ θα έρθει η νεράιδα των δοντιών να το πάρει και θα μου αφήσει λεφτά κάτω απ' το μαξιλάρι;
-αμέ! (φταίω εγώ που διάβαζα Μαφάλντα).

χαμογέλασε καταχαρούμενη.
-μωρό μου!! 
με τρέλλαινε το φαφούτικο χαμόγελο. 
πάμε να σου βάλω γάλα.

πήγα προς την κουζίνα. ακόμα δεν είχα ξυπνήσει εντελώς.
-μαμά, μπορώ να δω τηλεόραση;
-μπορείς.
-να κάτσω στον υπολογιστή;
-κάθησε.
-ό,τι θέλω κάνω σήμερα που έβγαλα το δόντι μου, ε; είσαι μεσ' στην τρελή χαρά, ε;θα σου στείλω μειλ.

και στρώθηκε να γράψει το μειλ.

για μαμα ιθδα οτι οταν σικοθικες σε περιμενε μια μεγαλι εκπλιξι ενοω οτυ σηκοθικες μεσα στιν τρελι χαρα

κι έτσι, να είμαστε όλοι, κι εσείς και μεις μέσα στην "τρελι χαρα" όλη τη βδομάδα, εύχομαι.

και με πολλά χαμόγελα (φαφούτικα ή όχι).