Οι παλιοί μας φίλοι

μη, μου το πεις
οι παλιοί μας φίλοι
μην το πεις
για πάντα φύγαν.
μη, το 'μαθα πια
τα παλιά βιβλία,
τα παλιά τραγούδια
για πάντα φύγαν..

κι όμως θα σκύψω απ' την κερκόπορτα και θα μπω ξανά στα παλιά..
εκεί, όπου βρίσκονται ακόμα οι παλιοί μας φίλοι, τα παλιά βιβλία, τα παλιά τραγούδια.που δεν έφυγαν ποτέ.
 

αν κοιτάξεις προσεκτικά τα μαγαζιά του δρόμου μας, βλέπεις μέσα απ' αυτά να σκιαγράφονται, εκείνα που υπήρχαν πριν.
αν εστιάσεις το βλέμμα, το ανόητα πολυτελές κατάστημα ανδρικών ρούχων εξαφανίζεται και σιγά σιγά το σκιώδες περίγραμμα του "κατεψυγμένα αφοι Ιωακειμίδη" παίρνει τη θέση του.
το δημοτικό σχολείο δεν υπάρχει καν: ο κινηματογράφος που πηγαίναμε παιδιά, βρίσκεται ξανά στη γωνία.
 

και η παλιά μου φίλη απ' την Δ' δημοτικού γελάει δυνατά όπως συνήθιζε από τότε.
 

τίποτα δεν έφυγε.
 

δεν έπαψα ποτέ να διαβάζω τα παλιά μου βιβλία.δεν έπαψα ποτέ να ακούω τα παλιά μου τραγούδια.

για μένα δεν ίσχυσε το

"όταν ο κόσμος μας θα καίγεται
όταν τα γεφύρια πίσω μας θα κόβονται
"

γιατί δεν έκοψα ποτέ ούτε ένα γεφύρι.
οι μέρες οι παλιές, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι μου
 

που είναι πάντα εδώ.