Το λέϊζερ

Στο Κυριακάτικο τραπέζι:

Ελ: ..κι έρχεται σχολείο κάθε μέρα, με μια μπλούζα, μέχρι εδώ
(δείχνει το μισό της στήθος)
και βγαίνουν όλα έξω.
- έλα τώρα το κοριτσάκι.
.Ελ: μα είναι αντιαισθητικό! δεν της ταιριάζει βρε μαμά, πως να στο δώσω να το καταλάβεις; η μεγάλη πλάκα είναι πως την τελευταία ώρα που ειχαμε μαθηματικά, ο Νίκος είχε πάρει ένα λέϊζερ και σημάδευε το στήθος της. αυτό που είχε πεταχτεί έξω, δηλαδή σχεδόν όλο!
- καλά κι αυτός, δε ντρέπεται;
Ελ: σημάδευε και τα τέτοια του μαθηματικού και μετά, τα κούτελα των παιδιών του πενταμελούς που μας έκαναν ανακοινώσεις.
 - κι εσύ δεν του 'λεγες τίποτα;
Ελ: τι να του πω;
- διπλανός σου είναι.
Ελ: δεν κάθομαι πια μαζί του. με τη Γεωργία κάθομαι.
-γιατί βρε το παιδάκι; αφού από την αρχή μαζί καθόσασταν
 Ελ: γιατί βρωμάει. Σε κάθε διάλειμμα πάει στο καπνιστήριο κι όταν έρχεται βρωμάει και μετά μυρίζουν και τα μαλλιά μου τσιγάρο!
- ε, ρε ψώνιο με τα μαλλιά σου κι εσύ..
Χρ: καλά, καθόσουν μ' ένα αγόρι;
Ελ: ναι, γιατί;
- που βρίσκεις το παράξενο;
 Χρ: σας αφήνουν;
Ελ: φυσικά!
- γιατί να μη τους αφήνουν;
Χρ: γιατί τα αγόρια κάθονται με τα αγόρια και τα κορίτσια με τα κορίτσια.
Ελ: πότε μπαμπά;
- πότε βρε Χρόνη; την εποχή του Κολοκοτρώνη που μαθηματικά δίδασκε ο Μιαούλης;

καλή βδομάδα να 'χουμε
(με ή χωρίς λέϊζερ :)