η Ραφαηλία ήρθε στη ζωή μας απρόσμενα.
κανείς δεν την περίμενε.
η Ελένη μας ήταν πια δέκα χρονών, είχαμε αρχίσει να νιώθουμε σχεδόν ανέμελα μ' ένα παιδί που είχε πια μεγαλώσει, εγώ είχα κλείσει τα σαράντα και λίγους μήνες πριν είχαμε μετακομίσει στο πατρικό μου για να ζήσουμε με τη μητέρα μου
(μιας και ο αδερφός μου είχε μόλις παντρευτεί κι εκείνη είχε μείνει μόνη).
κι εκεί που όλοι είχαμε βολευτεί και ξενοιάσει να σου το Ραφάκι, να εισβάλει στη ζωή μας απαιτητικό και πεισματάρικο, με ένα χαμόγελο που έλιωνε καρδιές, μ' ένα χιούμορ που ξεχώριζε και με ατάκες που θα τις ζήλευε και ο πιο ταλαντούχος σεναριογράφος.
βολεύτηκε στην καρδιά μας, φώτισε ακόμα περισσότερο τη ζωή μας, έφερε κι άλλη χαρά στο σπιτικό μας και ποιος νoιαζόταν που βρεθήκαμε ξανά πίσω από τη γραμμή εκκίνησης!
σήμερα, το μωρό μας γιορτάζει το όνομα του.
χρόνια της πολλά κι η ευλογία του Θεού να είναι πάντα πάνω από το κεφαλάκι της.
να είναι Καλά, όπως είναι τώρα και να είμαστε κι εμείς καλά, για να τη φροντίζουμε και να τη στηρίζουμε όσο μας έχει ανάγκη.
εύκολα να γελά, να χαμογελά και όταν πέφτει, να σηκώνεται πάντα και να συνεχίζει.
να συμπονά τον κόσμο, όπως ακριβώς η αδερφή της.
πρώτη να γελάει με τα παθήματα της, να δίνει το χέρι σ' αυτούς που την έχουν ανάγκη, να είναι φίλη σωστή.
να γίνει άνθρωπος καλός.
ένα από τα δώρα που θα της κάνουμε (ίσως το καλύτερο) είναι λίγες μέρες στην Αίγινα.
την Τετάρτη πρωί πρωί θα φύγουμε και θα επιστρέψουμε την Κυριακή.
θα μαζέψουμε ήλιο και θάλασσα
("θα μ' αφήσεις να κάνω μπάνιο;"
"όχι!"
"γιατί όχι; αν είναι ζεστή η θάλασσα;"
"όχι!"
"ούτε λίγο;"
"ούτε!"
"ούτε τα πόδια μου να βάλω;"
"τα πόδια σου, άντε, να τα βάλεις"
"να βάλω και το μαγιώ μου;"
".......")
βότσαλα και αχιβάδες
("εκεί που πηγαίνουμε, δεν έχει αχιβάδες"
"εγώ θα βρω μία και θα ζωγραφίσω μ' αυτήν στην άμμο. θα κάνω μια γάτα")
θα χτίσουμε κάστρα στην άμμο
("μη ξεχάσουμε να πάρουμε το κουβαδάκι και τα φτυαράκια μου!"
"έχουμε αφήσει ολόκληρη συλλογή σπίτι. μην ανησυχείς")
θα σκάψουμε στην ακρογιαλιά πηγάδια βαθιά
("τόσο πολύ θα σκάψω, που θα βγει νερό από μέσα"
"θυμάσαι, που είχα σκάψει μια τρύπα στην άμμο, κοντά στο δέντρο και βγήκε λάσπη που βρώμαγε;"
"τι ωραία περιγραφή βρε Ελένη.."
"εμένα μ' αρέσει!! για πες, πόσο βρώμαγε; πολύ βρώμαγε; δεν αντέχαμε τη βρώμα της;"
"Ραφαηλία!"
"μα θέλω να μάθω μαμά!")
θα τα φωτογραφίσουμε όλα κι όταν γυρίσουμε με το καλό, θα τα μοιραστώ μαζί σας.
μέχρι τότε, να περνάτε όμορφα, να προσέχετε και να είστε καλά.
κανείς δεν την περίμενε.
η Ελένη μας ήταν πια δέκα χρονών, είχαμε αρχίσει να νιώθουμε σχεδόν ανέμελα μ' ένα παιδί που είχε πια μεγαλώσει, εγώ είχα κλείσει τα σαράντα και λίγους μήνες πριν είχαμε μετακομίσει στο πατρικό μου για να ζήσουμε με τη μητέρα μου
(μιας και ο αδερφός μου είχε μόλις παντρευτεί κι εκείνη είχε μείνει μόνη).
κι εκεί που όλοι είχαμε βολευτεί και ξενοιάσει να σου το Ραφάκι, να εισβάλει στη ζωή μας απαιτητικό και πεισματάρικο, με ένα χαμόγελο που έλιωνε καρδιές, μ' ένα χιούμορ που ξεχώριζε και με ατάκες που θα τις ζήλευε και ο πιο ταλαντούχος σεναριογράφος.
βολεύτηκε στην καρδιά μας, φώτισε ακόμα περισσότερο τη ζωή μας, έφερε κι άλλη χαρά στο σπιτικό μας και ποιος νoιαζόταν που βρεθήκαμε ξανά πίσω από τη γραμμή εκκίνησης!
σήμερα, το μωρό μας γιορτάζει το όνομα του.
χρόνια της πολλά κι η ευλογία του Θεού να είναι πάντα πάνω από το κεφαλάκι της.
να είναι Καλά, όπως είναι τώρα και να είμαστε κι εμείς καλά, για να τη φροντίζουμε και να τη στηρίζουμε όσο μας έχει ανάγκη.
εύκολα να γελά, να χαμογελά και όταν πέφτει, να σηκώνεται πάντα και να συνεχίζει.
να συμπονά τον κόσμο, όπως ακριβώς η αδερφή της.
πρώτη να γελάει με τα παθήματα της, να δίνει το χέρι σ' αυτούς που την έχουν ανάγκη, να είναι φίλη σωστή.
να γίνει άνθρωπος καλός.
ένα από τα δώρα που θα της κάνουμε (ίσως το καλύτερο) είναι λίγες μέρες στην Αίγινα.
την Τετάρτη πρωί πρωί θα φύγουμε και θα επιστρέψουμε την Κυριακή.
θα μαζέψουμε ήλιο και θάλασσα
("θα μ' αφήσεις να κάνω μπάνιο;"
"όχι!"
"γιατί όχι; αν είναι ζεστή η θάλασσα;"
"όχι!"
"ούτε λίγο;"
"ούτε!"
"ούτε τα πόδια μου να βάλω;"
"τα πόδια σου, άντε, να τα βάλεις"
"να βάλω και το μαγιώ μου;"
".......")
βότσαλα και αχιβάδες
("εκεί που πηγαίνουμε, δεν έχει αχιβάδες"
"εγώ θα βρω μία και θα ζωγραφίσω μ' αυτήν στην άμμο. θα κάνω μια γάτα")
θα χτίσουμε κάστρα στην άμμο
("μη ξεχάσουμε να πάρουμε το κουβαδάκι και τα φτυαράκια μου!"
"έχουμε αφήσει ολόκληρη συλλογή σπίτι. μην ανησυχείς")
θα σκάψουμε στην ακρογιαλιά πηγάδια βαθιά
("τόσο πολύ θα σκάψω, που θα βγει νερό από μέσα"
"θυμάσαι, που είχα σκάψει μια τρύπα στην άμμο, κοντά στο δέντρο και βγήκε λάσπη που βρώμαγε;"
"τι ωραία περιγραφή βρε Ελένη.."
"εμένα μ' αρέσει!! για πες, πόσο βρώμαγε; πολύ βρώμαγε; δεν αντέχαμε τη βρώμα της;"
"Ραφαηλία!"
"μα θέλω να μάθω μαμά!")
θα τα φωτογραφίσουμε όλα κι όταν γυρίσουμε με το καλό, θα τα μοιραστώ μαζί σας.
μέχρι τότε, να περνάτε όμορφα, να προσέχετε και να είστε καλά.