αχ αλμυρό μου καλοκαίρι πολύ μας άργησες..
βλέπαμε το Χρόνη και το Ραφάκι να βολτάρουν στη θάλασσα..
η Ελένη κι εγώ, δίπλα-δίπλα, κάτω από την ομπρέλα, σε μια παραλία όπου δεν υπήρχε ψυχή
μερικές φορές μπερδεύω τα ονόματα
Ραφάκι φωνάζω τον Χρόνη
Ελένη τη Ραφαηλία
Χρόνη την Ελένη
"μαμά μου" η πριγκίπισσα μου έσκυψε να με φιλήσει
με τον ερχομό της Ραφαηλίας, το Ελενάκι έχει λίγο παραγκωνιστεί, αλλά δεν παραπονιέται ποτέ.
"σ' αγαπάω μωρό μου" της χάιδεψα τα μαλλιά
σε λίγες μέρες ενηλικιώνεται
αν είναι δυνατόν! πότε πέρασαν δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια;
πήρε τη φωτογραφική
"κοίταξε τους"
εστίασε και αποτύπωσε τη στιγμή
να τη χαζεύουμε τις μέρες που έχει βροχή και συννεφιά και να χαμογελάμε.