o Xρόνης, ο αδερφός μου (ο Δημήτρης) κι εγώ στο δωμάτιο μου.συζητάμε για την Κυριακή που πέρασε, πως πέρασε.
ο Χρόνης είχε μάθημα πέντε ώρες κι έτσι βόλτα δεν πήγαμε
κι ο Δημήτρης έχει αφρίσει απ' το κακό του, γιατί το Λιμεναρχείο στις μαγνητοφωνημένες οδηγίες, είχε βγάλει ΟΛΟ τον Σαρωνικό με απαγορευτικό, ενώ στην Αίγινα τα δρομολόγια εκτελούνταν κανονικά.
έτσι, δεν παρευρέθηκε σε κάποια σημαντική υποχρέωση που είχε κι αν δεν ήταν δύο μέτρα και εκατό κιλά, θα χοροπηδούσε σίγουρα από το κακό του.
(να εξηγήσω πως όταν ήρθε το μεσημέρι σπίτι, βρίζοντας "τους ηλίθιους της ΕΜΥ" γιατί
"αν τους άκουγα θα την πάταγα και θα πήγαινα στην Αίγινα το Σάββατο, και θα είχα αποκλειστεί εκεί",
είχαμε μια χαριτωμένη κόντρα, όπου εγώ του επεσήμανα:
"εσύ είσαι ηλίθιος βρε! που πιστεύεις το λιμεναρχείο βρε! σιγά μην έχει απαγορευτικό για την Αίγινα βρε!"
και χοροπηδούσα απ' το κακό μου, γιατί εγώ δεν είμαι δύο μέτρα κι εκατό κιλά, άρα μου επιτρέπεται μια χαρά το χοροπηδητό.
"άκου!" μου απάντησε κι έβγαλε το κινητό του, μου το κοπάνησε στο κεφάλι και μετά μου το 'βαλε στ' αυτί.
όντως, η μαγνητοφωμένη φωνή έλεγε, πως όλα τα δρομολόγια είχαν απαγορευτικό.
αμέσως σηκώθηκα κόκκινη απ' τα νεύρα και πήρα τηλέφωνο, όχι το λιμεναρχείο (όπου είτε μαγνητόφωνα θ' απαντούσαν, είτε δεν θα το σήκωναν καθόλου) αλλά το πρακτορείο στην Αίγινα.
οι άνθρωποι εκεί, μας πληροφόρησαν, πως φυσικά, τα δρομολόγια εκτελούνταν κανονικά από το πρωί.
έτσι, αφού θριαμβολόγησα στα κρεμασμένα μούτρα του αδερφού μου, αφού του προσέφερα ένα κομμάτι παστίτσιο της παρηγοριάς, μετά έκανα κούρα ξάπλας: όταν όλη τη βδομάδα τρέχεις, μια τέτοια κούρα επιβάλλεται ασυζητητί!)
ο Χρόνης ήρθε το απόγευμα, ο Δημήτρης πάλι το βράδυ, μου έφερε και δυο κεσέδες μουσταλευριά.
και να που βρεθήκαμε να συζητάμε για την Κυριακή που πέρασε..
έλεγε ο Χρόνης για το μάθημα του, έλεγε ο Δημήτρης για τη βόλτα στην παραλία της Λούτσας που έκανε.
εγώ τους άκουγα και χασμουριόμουν, καθότι η κούρα, ήθελε ακόμα ώρα για να λήξει
Δ: μιάμισυ ώρα περπάτημα, στην παραλία στη Λούτσα.
και χτες πήγα στο βουνό με τους σκύλους, δυόμιση ώρες περπάτημα!
Χ: καλό σου κανει η γυμναστική -με την καθιστική ζωή που κάνουμε. αλλά με μέτρο.
Μ: εγώ λεω, κοίτα να την κόψεις: στην ηλικία μας πρέπει να προσέχεις
(ευκαιρία δε χάνω να τον πειράζω για την ηλικία του: τσιμπάει με τη μία. κι είναι ένα χρόνο μικρότερος από μένα)
Χ: ναι βρε. τώρα πρεπει να προσέχουμε. μάλλον η γυμναστική είναι για τους πιτσιρικάδες.
Δ: τι λες!
πετάχτηκε όρθιος και φώναξε
ίσα-ίσα που τώρα πρεπει να γυμναζόμαστε. για να είμαστε σε καλή κατάσταση, για υγεία και για να νιώθουμε καλά!
"εγώ πάντως, προτιμώ να πεθάνω ξεκούραστη" είπα
γελάσαμε (ο Χρόνης κι εγώ δηλαδή, γιατί ο Δημήτρης απήγγειλε τα καλά του περπατήματος και της κολύμβησης) και μετά από λίγες ώρες,
πάει κι αυτή η Κυριακή
κι ας καρτερούμε μια άλλη.
και από σήμερα, καλή βδομάδα
με ή χωρίς γυμναστική.
