criminal minds, law and order, csifriends, er, invasion, Dexter,
αλλά και Frasier, L Word, Boston Legal
ακόμα και παλιές σειρές, όπως Hill Street Blues ή Star Trek.
o,τιδήποτε εκτός από τη συμπυκνωμένη βλακεία του Λάκη του Γλυκούλη
ή τη συμπυκνωμένη διαταραχή, του άλλου Λάκη, του Λαζούλη.
τηλεόραση δεν βλέπω σχεδόν καθόλου.
μόνο σειρές, που μου κατεβάζει το Ελενάκι, κι αυτό γίνεται χρόνια τώρα.
έτσι, δεν πήρα είδηση, με πόσα αντιπαθητικά πρόσωπα πλημμύρισε η τηλεόραση.
με πόσα αντιπαθητικά θέματα, ασχολούνται αυτά τα πρόσωπα.
"γιαγιά, γιατί έχεις τόσο μεγάλη μύτη;"
"για να μυρίζω καλύτερααα"
και δώσ' του να χώνουν τη μύτη τους, στις ξένες υποθέσεις.
δεν ξέρω..
δεν ξέρω, ποιον αφορούν όλα αυτά που βγαίνουν στη φόρα
σε ποιους απευθύνονται
αν υπάρχουν καν, κάποιοι που τα παρακολουθούν.
βλέποντας λοιπόν τηλεόραση αυτές τις μέρες, κατέληξα, πως το καλύτερο που είδα, μακράν των άλλων, είναι αυτή η εξαιρετική διαφήμιση:
ένα ζευγάρι, μες στον χειμώνα, φτάνει με το αυτοκίνητο του, ψηλά σ' ένα βουνό.
βρίσκουν κάποιον τσοπάνη, που κάθεται σε μια καρέκλα στην πλαγιά, σταματούν και τον ρωτούν:
"ντομάτες έχετε;"
"έχουμε!" απαντάει εκείνος
το ζευγάρι περιμένει, περιμένει, ο τσοπάνης τους χαμογελάει, το ζευγάρι απορεί και μετά από λίγο, ρωτάει:
"τι περιμένουμε;"
"το καλοκαίρι" απαντάει ο τσοπάνης, με άκρα φυσικότητα.
κι αυτό τα λέει όλα:
τόσο για τις ντομάτες
όσο και για την τηλεόραση σήμερα..
