Το συμπέρασμα

το Ραφάκι έρχεται στο δωμάτιο, ξαπλώνει στο κρεββάτι και με μια έκφραση απίστευτης βαρεμάρας ετοιμάζεται να παίξει, ακριβώς πάνω στο φρεσκοπλυμένο μου κάλυμα!

"βρε! έχεις καθαρά πόδια;"
"φυσικά. λάμπουν!"
"τι λάμπουν; ξυπόλητη περπατάς απ' το πρωί"
"καθαρά είναι. να !"
"εγώ πάντως, μαύρα τα βλέπω"
"καθαρά-καθαρά είναι, πολύ καθαρά"
"τέλος πάντων..
άντε, σε λίγο θα βγούμε. βαρέθηκες πια ε;
δε μου λες, περιμένεις πως και πως ν' ανοίξουν τα σχολεία;"
"καθόλου δε μου έλειψε το σχολείο!"
"τι λες! σκέψου να μην υπήρχαν σχολεία.."
"σκέψου εσύ, να μην υπήρχε το διάλειμμα.."
"μα θα σ' άρεσε να μην είχες σχολείο;"
"εσένα θα σ' άρεσε να μην είχες διάλειμμα;"
"όχι βέβαια, το διάλειμμα πάντα είναι απαραίτητο.
αλλά, αν δεν υπήρχε σχολείο, εσύ τι θα 'κανες όλη μέρα κλεισμένη σπίτι;"
"ε, τι θα ΄κανα;"
"θα σου 'κανα εγώ μάθημα!"
"και;"
"και θα τρωγες τις φάπες της ζωής σου!"
"γιατί;"
"γιατί δεν έχω υπομονή με τα μαθήματα, γι' αυτό!"
"γιατί βρε μαμά;"
"δεν το θέλω μωρό μου. έτσι είμαι .."
"εγώ τι είμαι;"
"τεμπέλα και λουφαδόρος!"
"η Ελένη;"
"κι αυτή το ίδιο.
ως προς το σχολείο όμως μόνο, να εξηγούμεθα: κι οι δυο σας είστε τεμπέλες και λουφαδόροι"
"κι οι δυο μας είμαστε κουκλάρες όμως, ε;!"
"........"