η Ελένη (μου) αυτή την εποχή κάνει την πρακτική της στο διοικητικό μεγάλου νοσοκομείου.
ρωτούν τον Χρόνη, τι δουλειά κάνει η κόρη του.
η απάντηση: δουλεύει στο νοσοκομείο, στις εισαγωγές-εξαγωγές.
το Ραφάκι προτείνει να μαγειρέψω συγκεκριμένο φαγητό:
"θέλω αυτά τα μπαλάκια, που είναι σαν του πινγκ-πονγκ κι είναι σκληρά"
ματαίως προσπαθώ να καταλάβω τι εννοεί.
"αυτά που δεν τα κάνεις συχνά"
"δεν μπορείς να μου περιγράψεις πως ακριβώς είναι;"
"μικρά και καφέ"
μετά από ένα δεκάλεπτο καταλαβαίνω πως εννοεί το σπάνιο φαγητό "κεφτέδες"
κανονίζουμε με τον Χρόνη να πάμε στο ικέα.
επι τη ευκαιρία, θα περάσουμε κι απ' το leroy να πάρουμε πλακάκια, αλλά θέλω να κάνω και μια βόλτα από το factory.
"θα σ' αφήσω στο factory και θα περιμένω στο parking" λέει με υπουλία ο Χρόνης, ο οποίος παρεμπιπτόντως σιχαίνεται τέτοιου είδους ψώνια, όσο τίποτα στον κόσμο.
"δεν θα 'ρθεις μαζί μου;"
"τι να κάνω εκεί; βαριέμαι"
"τότε, άσε με στο factory, πήγαινε στο leroy κι όταν τελειώσω σου τηλεφωνώ κι έρχεσαι να με πάρεις"
αυτό, δεν του αρέσει καθόλου!
"τι; δεν θα 'ρθεις στο leroy;"
"όχι"
"γιατί; επίτηδες; επειδή δεν έρχομαι κι εγώ;"
"γιατί βαριέμαι"
"πως βαριέσαι; αφού σ' αρέσει!"
"τι να μ' αρέσει βρε Χρόνη απ' το leroy; το μυστρί και το πλακάκι;"
η Ραφαηλία τρελλαίνεται για καφέ.
για καφέ κάθε είδους, αλλά ειδικά στον ελληνικό, έχει μεγάλη αδυναμία.
έτσι, μερικές φορές τα απογεύματα της φτιάχνω έναν ψευτοκαφέ, αφορμή για να τη μπουκώσω ωραιότατα πολίτικα κουλουράκια.
προχθές:
"Ραφάκι θες καφέ;"
"ναιιιιι"
"πως τον θές;"
"αφράτο.."
..........................................................
στη φωτογραφία, βλέπουμε την Ραφαηλήσια άποψη περί συγυρίσματος, η οποία εκδηλώθηκε χθες βράδυ, όταν ο Χρόνης μπήκε στο βομβαρδισμένο δωμάτιο και της είπε αυστηρά:
"Ραφαηλία, φτιάξε αμέσως αυτό το χάλι!"
μετά από δέκα λεπτά, ακούστηκε ενθουσιώδης η φωνούλα της:
"ελάτε, ελάτε, το συγύρισα! καταπληκτικό το έκανα!"
και φυσικά, συγυρισμένο ήταν μονάχα το φωτογραφιζόμενο κομμάτι.
όμως προσωπικά, μου ήταν υπεραρκετό..
..........................................................
Σάββατο σήμερα κι ο ήλιος κάθε άλλο παρά φθινοπωρινός είναι.
να περάσουμε ένα όμορφο διήμερο, από μέσα απ' την καρδιά μου εύχομαι και μιας κι είναι το τελευταίο του Νοεμβρίου, να γίνει ένα από αυτά, που θα το θυμόμαστε πάντοτε με χαμόγελο.
καλό μας μεσημέρι..