η κουμπάρα μας η Μαρία κάθεται με τον Χρόνη και μιλάνε:"Χρόνη" του λέει "όταν πας στο σούπερ μάρκετ, να μου πάρεις έναν αναπτήρα μεγάλο, να ανάβω το γκαζάκι μου, γιατί αυτός που είχα, πάει, τέλειωσε"
"καλά" της απαντά αυτός αφηρημένα κι εγώ που τους ακούω απ' την κουζίνα, της φωνάζω:
"Μαρία, όμως αυτός ο αναπτήρας είναι ακριβός. πέντε ευρώ έχει!"
η Μαρία το σκέφτεται:
"ναι, αλλά με βολεύει"
"να σου πω, αντί να παίρνεις αναπτήρες, γιατί δεν αγοράζεις ένα γκαζάκι σαν το δικό μου που ανάβει μόνο του χωρίς πολλά πολλά;"
η Ελένη που κάθεται μαζί τους και στέλνει με θαυμαστή ταχύτητα μηνύματα απ' το κινητό, σηκώνει το κεφάλι και ρωτάει "ποιο λες; το el greco;"
"ναι, αυτό"
"βρε Μαριλένα" δυσανασχετεί η Μαρία "αυτό είναι ακριβό! πόσο το πήρες; 30-40 ευρώ;"
"εε, κάπου εκεί, αλλά θα γλυτώσεις μια και καλή απ' τους αναπτήρες"
"ακριβό είναι.."
γυρίζω στον Χρόνη:
"Χρόνη, δεν έχουμε εμείς να της δώσουμε ένα;"
"τι να της δώσουμε;"
"επίδομα για να πάρει σπίρτα! γκαζάκι καλέ, δεν έχουμε;"
"τι λες τώρα; και που να το βρω εγώ το γκαζάκι;;"
"α, ώστε δεν έχουμε, κρίμα.."
τότε η Ελένη σηκώνει το κεφάλι απ' την οθόνη του κινητού, σταματάει να γράφει (με θαυμαστή ταχύτητα και χρησιμοποιώντας μόνο τους αντίχειρες) το μήνυμα της και λέει:
"και τι είμαστ' εμείς βρε μαμά για να 'χουμε γκαζάκια;
η 17 Νοέμβρη;"
...................................................................
