Ποιος, είπες, είναι ο καλύτερος;

έρχεται η Ραφαηλία τρέχοντας και μου φέρνει ένα ενημερωτικό σημείωμα του σχολείου: αρχίζουν μαθήματα σκακιού, με συμμετοχή 15 ευρώ - μάλλον μηνιαία υποθέτω.

παρακάμπτω τα προφανή (δεν υπάρχει περίπτωση να δώσει κάποιος από την τάξη της 15 ευρώ για σκάκι πρώτον και δεύτερον πως είναι δυνατόν κάποιος που αγαπά πραγματικά το ζατρίκιον, να πρότεινε αυτό το εξωφρενικό δεκαπεντάευρο ως δίδακτρα) και τη ρωτώ:

"σ' ενδιαφέρει το σκάκι μωρό μου;"
"αν έχω χρόνο.." μου απαντά

και οπωσδήποτε, δεν την ενδιαφέρει καθόλου. απλώς θέλει να πηγαίνει στα μαθήματα, αποκλειστικά για τον χαβαλέ του θέματος.

"γιατί αν σ' ενδιαφέρει" συνεχίζω "ο πατέρας σου και ο θείος, είναι εξαιρετικοί σκακιστές!"

το σκέφτεται..

"ποιος είναι ο καλύτερος;" ρωτά
"μμ.. κι οι δυο είναι καλοί"
"μα ο καλύτερος;"
"ο θείος. έχει πάρει μέρος σε αγώνες"
"νίκησε;"
"βρε μωρό! δεν είναι μπάσκετ για να νικήσει κάποιος! "διακρίθηκε" λέμε. και δεν είναι αυτό το θέμα"
"άρα ο θείος είναι πιο καλός;"
"ναι!"
"ε, τότε θα κάνω με τον μπαμπά.."
............................................

κάτι θα πρέπει να μου διαφεύγει σε όλο αυτό..