"μη φωνάζεις! έρχομαι!"
"ξέρεις τι έγινε σήμερα σχολείο;"
"για πες! και πλύνε καλά τα χέρια σου! και μη πετάς νερά παντού! πρόσεχε!"
"στο μάθημα της πολιτικής αγωγής, η κυρία ρωτούσε ένα ένα τα παιδιά:
αν χώριζαν οι γονείς σου, με ποιον θα πήγαινες, με τη μαμά ή τον μπαμπά;"
"τι ρωτούσε;;"
"αν χώριζαν οι γονείς.."
"δεν είμαστε καλά!"
"ναι κι άλλα παιδιά έλεγαν με τη μαμά, άλλα με τον μπαμπά"
"δεν είμαστε καθόλου καλά!"
"εγώ σήκωνα το χέρι μου να πω, το σήκωνα συνέχεια!"
"δεν θέλω να ξέρω.."
"αλλά εμένα δε με ρώτησε! κρίμα.."
"...."
"ξέρεις τι θα 'λεγα;"
"....."
"ούτε με τον μπαμπά, ούτε με τη μαμά. με τη νονά θα πήγαινα!"
...........................................
με λένε Μαριλένα και ζω στο Λαμογιστάν.
έχω το Χρόνη, την Ελένη, τη Ραφαηλία, τη Νέλλυ, την Ακκα, την Πόπη
ο Χρόνης δουλεύει
η Ελένη για να μπορεί να δουλέψει έφυγε σ' άλλη χώρα
και το Ραφάκι πηγαίνει σ' ένα σχολείο, όπου το μάθημα της πολιτικής αγωγής, μεταλλάσσεται σε Κράμερ εναντίον Κράμερ
για τη Νέλλυ, την Ακκα και την Πόπη δεν έχει αλλάξει τίποτα.
τυχερά κορίτσια!
η ζωή μας είναι διαφορετική πια.
η πίστη μας όμως, αυτή η πίστη που είχαμε όταν πρωτοξεκινήσαμε παραμένει η ίδια
και όσο περνάει απ' το χέρι μου, θα κρατάω αναμμένη πάντα τη μικρή της φλόγα.
αυτή την τόση δα φλογίτσα, που μας ζεσταίνει όταν κρυώνουμε, που μας κάνει να προχωράμε ακόμα κι όταν κουραζόμαστε, που μας φωτίζει όταν είναι σκοτεινά, που μας κάνει ακόμα να χαμογελάμε -κάθε μέρα.
με λένε Μαριλένα και ζω στο Λαμογιστάν.
κι όσο περνάει απ' το χέρι μου, θα γελάω πάντα: με τη νονά θα πήγαινα.
(μα πάντα..)
