Η μέρα της Γυναίκας


εμείς σπίτι μας δε γιορτάζουμε τη μέρα της γυναίκας, ακριβώς όπως δε γιορτάζουμε στις 14 φεβρουαρίου τη μέρα των ερωτευμένων ή στις 2 φεβρουαρίου τη μέρα των υγροτόπων ramsar. 

γενικά στο δικό μας σπίτι υπάρχει μια τάση να ελαχιστοποιούμε τις γιορτές.
ο Χρόνης, για παράδειγμα, πέρσυ μου ζήτησε να επιλέξω ποιο από τα δύο μου ονόματα θα τιμώ: το Μαρία ή το Ελένη; γιατί του έπεφτε κάπως βαρύ να θυμάται να μου εύχεται, δυο φορές το χρόνο για τη γιορτή μου και να με συγχαίρει για τα γενέθλια μου, άλλη μία, σύνολο τρεις!

προσωπικά, τα δικά του γενέθλια, δεν τα ξεχνώ ποτέ!
γιατί όπως όλοι ξέρουμε, άμα πρέπει να θυμάσαι κάτι, το Σύμπαν συνομωτεί..

ο Χρόνης λοιπόν, όπως η μεγάλη του αδερφή, ο κενός φίλος που μας γνώρισε και η μία μου κουμπάρα, γιορτάζουν όλοι μαζί στις 4 οκτωβρίου: μέρα σημαδιακή.
καθότι στις 4 οκτωβρίου, δεν είναι μόνο τα γενέθλια πολλών ανθρώπων, αλλά και η παγκόσμια ημέρα των ζώων!

και να θέλω να το ξεχάσω, δεν μπορώ..
αξημέρωτα αρχίζουν να εύχονται τόσο στους τετράποδους όσο και στους φτερωτούς μας φίλους οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα.

μετά, ξεκινάνε τα επετειακά τραγούδια "νιαου νιαου βρε γατούλα"  "ένα χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα"  "αχ κουνελάκι".
μετά, θυμάμαι εγώ τους δικούς μου ανθρώπους και ξεκινώ τα τηλεφωνήματα.
μετά, μαγειρεύω γεύμα επετειακό και νόστιμο και τελειώνω με τούρτα σοκολάτα γαρνιρισμένη με φράουλες νιανιά.
μετά, ο Χρόνης τρώει το γεύμα, σβύνει τα κεράκια κι εμείς του τραγουδάμε "να ζήσεις Χρονάκο!"
μετά, το ξεχνάμε για έναν ολόκληρο χρόνο, μέχρι ν' ακουστεί ξανά "μια γίδα μια φορά" και φτου κι απ' την αρχή.

αυτές τις χαρές όμως, τις γεύεται μόνο ο Χρόνης.
την παγκοσμιοποίηση των γενεθλίων του εννοώ.

εμείς οι υπόλοιποι μαθαίνουμε να ζούμε στην ασημαντότητα μας..

φέτος όμως σοβάρεψα και είπα "basta!"

φέτος, όταν για μια ακόμα φορά ξημέρωσε η μέρα της γυναίκας, είπα "ως εδώ και μη παρέκει!"
γιατί σ' αυτό το σπίτι υπάρχουν πολλές γυναίκες:

δυο κορίτσια
δυο γάτες
μια χελώνα
εγώ

και μόνο ένας άντρας: ο Χρόνης.

προς το παρόν, το σκορ μου φαίνεται πως θα 'ναι εύκολο..
αλλά για να πω την αλήθεια, όλα στην αρχή έτσι φαίνονται: εύκολα.
ο εχθρός κρύβεται σα φίδι στο σκοτάδι.

κι ο συγκεκριμένος εχθρός είναι η άποψη του Χρόνη για τις παγκόσμιες ημέρες, αυτή η άποψη που τόσο ύπουλα έχει εισβάλλει στην καρδιά μου και τα έχει ανατρέψει όλα.

έτσι, όσο κι αν θέλω να κάνω την επανάσταση μου
να γιορτάσω επιτέλους κι εγώ σήμερα
και ν' απαιτήσω δώρο κι έξοδο βραδυνή ή έστω λαϊκή απογευματινή

κάτι μέσα μου γνέφει κοροϊδευτικά, βγάζει τη γλώσσα κι επιμένει πως όλες αυτές οι γενικότητες δεν είναι παρά μια μεγάλη ανοησία.

όπως και να 'χει όμως

γυναίκες και κοπέλες
και κόρες στριμμένες
και γάτες γελαστές
και κορίτσια και μπεμπούλες
αλλά και μεγαλοκοπέλες
και παντρεμένες κι ανύπαντρες
κι όμορφες και περισσότερο όμορφες
και θυγατέρες κι εγγονές

και σ' άλλες
και σ' όλες

εδώ και τώρα
και αύριο και πάντα

Χρόνια μας Πολλά!
..................................................

(και κοιτάτε να το κάψετε και για μένα το βράδυ, ε;)