.jpg)
..όταν το καλοκαίρι μάς χτυπάει την πόρτα
(ο κόσμος λάμπει
σαν ένα αστέρι..)
..όταν τα πατουσάκια της Ραφαηλίας γίνονται σοκολατί απ' την ξυπολησιά
(τσιγγανάκι μου εσύ!!)
..όταν το χαμόγελο της Ελένης φωτίζει τη ζωή μας
(πορτοκαλής ήλιος)
..όταν σηκώνω το ακουστικό:
"μαμά; μαμά περνάμε τέλεια!! μαμά, να ξαναρθώ με το μπαμπά; μ' αφήνεις; ε μαμά; μ' αφήνεις;"
"τι να σ' αφήσω βρε; για να περάσεις "τέλεια" πήγες ή για να βοηθήσεις τον πατέρα σου; και δε μου λες, τον βόηθησες καθόλου;"
"ναι, αμέ!"
"τι έκανες ακριβώς;"
"σκούπισαααα, ξεσκόνισαααα.."
"έπαιξαααα.. όχι, δεν θα σε ξαναφήσω! εδώ θα μείνεις, κολλημένη πάνω μου! και ξέρεις γιατί;"
"γιατί μαμάαα;"
"γιατί μου λείπεις
..απελπιστικά!"
γελάει μ' αυτό το γέλιο, που νομίζεις πως ακούς ασημένια ρυάκια να κυλάνε το καταμεσήμερο
"μα δεν είσαι μόνη σου! έχεις την Ελένη!"
"σωστά! μμμ τώρα που το λες, σα να 'χεις δίκιο! άντε λοιπόν κι εγώ θα σ' αφήσω να ξαναπάς αφού έχω την Ελένη παρέα!"
"καλά. εγώ σου λείπω όμως, ε;"
"αμέ!"
"κι εσύ μαμά! μου λείπεις απελπιστικά!"
με πιάνουν τα γέλια
"δως μου τον μπαμπά βρε απατεώνα!! άκου "απελπιστικά!"
τριήμερο στην Αίγινα: μπαμπάς και κόρη
τριήμερο στην Αθήνα: μαμά και κόρη
..όταν το καλοκαίρι χτυπάει την πόρτα
κι όταν τα πατουσάκια της Ραφαηλίας γίνονται σοκολατί απ' την ξυπολησιά
τότε,
το χαμόγελο της Ελένης φωτίζει τη ζωή μας
-πορτοκαλής ήλιος-
κι η ζωή -όσο κι αν είναι δύσκολη-
γίνεται μεμιάς:
me gustas tu!
"μ' αφήνεις;"
"σ' αφήνω.."
