καλημέρα Αθήνα
καλημέρα Ραφάκι
καλημέρα σχολείο!
η ζωή στην Αθήνα είναι γρήγορη.
η ζωή στην Αθήνα έχει τα δικά της χρώματα, το δικό της ρυθμό.
άγχος, τρέξιμο, παράπονο
όμως και ξαφνικές χαρές
συναντήσεις με φίλους,
χειμωνιάτικες βόλτες,
απογευματινούς καφέδες και μπόλικο διάβασμα
-πάνω απ' όλα, αυτή τη λατρεμένη καθημερινότητα έχει..
φθινόπωρο στην Αθήνα.
χάζευα το σπίτι προχτές, με το μάτι του "καινούριου" ένοικου: κοντά τρεις μήνες είχα να το δω..
χάζευα κι αυτό που έβλεπα μ' άρεσε πολύ: το καταφύγιο, το Tardis μας να περιμένει φιλόξενο, αγαπημένο όπως πάντα.
φθινόπωρο στην Αθήνα
τόσο αλλοιώτικο απ' αυτό που αφήσαμε στην Αίγινα.
πριν η στιγμή περάσει, οι μέρες του Καλοκαιριού, θα 'χουν τελειώσει
θα κοιτάμε τις φωτογραφίες: να, εκεί ο Χρόνης,
να τα παιδιά αγκαλιασμένα ποζάρουν χαμογελαστά
να 'μαι κι εγώ -στον κόσμο του Dickens χαμένη- να διαβάζω
θα χαμογελάμε
όμως θα κάνουμε ήδη όνειρα για το άλλο καλοκαίρι που θα 'ρθει
-το επόμενο.
αφήσαμε τα πεύκα, τις κουκουβάγιες, τις δεκαοχτούρες
το αγκάθι που βρήκα κάποιο μεσημέρι, τη λεμονιά, το μελισσόχορτο,
τα πρώτα κυκλάμινα
ακούσαμε μια τελευταία φορά τα τζιτζίκια
-σιγά σιγά κι αυτά θα σωπάσουν
κι ύστερα σηκωθήκαμε, τινάξαμε την άμμο και τη νοσταλγία απ' τα ρούχα μας
κι επιστρέψαμε:
άλλη ζωή εδώ
άλλη..
όμως εγώ, πήρα μαζί μου τη θάλασσα.
πριν κοιμηθώ τα βράδια, ευλαβικά το κάθε βράδυ, βάζω τους ήχους των κυμάτων, τους γλάρους και τον άνεμο ν' ακούγονται παντού.
εδώ, στην καρδιά της Αθήνας -ένας ωκεανός στο δωμάτιο μου
ξεχύνεται από τα μεγάλα ηχεία και πλημμυρίζει τη γειτονιά..
κι όσο τα κύματα υψώνονται
όσο ο άνεμος φυσάει
όσο οι γλάροι "μιλούν"
το δικό μας Καλοκαίρι πάντα θα υπάρχει.
φθινόπωρο λοιπόν στην Αθήνα
μα με Αύγουστο -μετά τα μεσάνυχτα- στο σπίτι το θαλασσινό μας.
Καλημέρα Αθήνα
Καλημέρα Ραφάκι
Καλημέρα Σχολείο
Καλημέρα σας..
