"μαμά, ξέρεις τι έγινε σήμερα σχολείο;"
"κάνατε μαθήματα"
"ε ναι. εκτός απ' αυτό"
"κάνατε γυμναστική"
"έλα τώρα βρε μαμά! φυσικά κάναμε μαθήματα και γυμναστική! τι άλλο όμως έγινε;"
"πως είναι δυνατόν να ξέρω αν δε μου το πεις;"
"λοιπόν στο διάλειμμα κατεβαίναμε με τη Μόνικα τις σκάλες προσεκτικά κι ήρθε από πίσω μας ένα αγόρι του λυκείου και μας φώναξε "στην άκρη στούμποι!"
"τι σας φώναξε;"
"στην άκρη στούμποι!"
............................................
κάθησα γελώντας στην καρέκλα.
κι ήταν η ευγνωμοσύνη για το γέλιο που ξεπήδησε ξαφνικά μέσα απ' την καρδιά, αυτή που έκανε το χαμόγελο να αιωρείται πάνω απ' το κεφάλι μου, όλη την υπόλοιπη μέρα..
