Ονειρεύομαι


"φίλος είναι κάποιος που σου δίνει πλήρη ελευθερία να είσαι ο εαυτός σου" είπε κάποτε ο φιλαράκος ο Jim και μετά χώθηκε στη γνωστή μπανιέρα μουρμουρίζοντας "people are strange when you're a stranger"
..............................

ο δικός μου φίλος είναι ο Holden Caulfield.
όχι ο Salinger, όχι.
ο παλιόφιλος ο Holden.
"πως μπορείς να ξέρεις τι θα κάνεις ώσπου να το κάνεις; η απάντηση είναι: δε μπορείς".
πως μπορώ λοιπόν να ξέρω τι θα κάνω ώσπου να το κάνω; η απάντηση είναι: δε μπορώ.
τόσο απλά.
τόσο εύκολα
..............................

"χτες το βράδυ είδα στον ύπνο μου πως ξαναγύρισα στο Μάντερλεϊ".
υπάρχει φράση που να περιέχει μεγαλύτερη νοσταλγία απ' αυτή; "ξαναγύρισα στο Μάντερλεϊ".
όχι, δεν ξαναγύρισες.
ξύπνησες σ' ένα ξένο μέρος, γιατί το Μάντερλεϊ είχε καεί συθέμελα.
κι επιστροφή δεν υπάρχει πια
..............................

εκτός απ' τον Jim (που με αφήνει να είμαι ο εαυτός μου) τον Holden και το Μάντερλεϊ της Ρεβέκκας, παρηγοριέμαι με τα Ρημοκκλήσια του Μαρουσιού, του άλλου φίλου, του Κόντογλου:

"άμα χαλαστεί ο άνθρωπος, αρχίζει να σιχαίνεται τα απλά και τα φτωχά πράγματα. μα πολλές φορές ξανάρχεται στον παλιό εαυτό του, σαν τον μεθυσμένον που ξεμέθυσε, και τότε καταλαβαίνει πάλι μεγάλη όρεξη για την απλότητα, και χαίρεται μέσα του και ειρηνεύει, και θέλει να ζει ταπεινά και ήσυχα"
...............................

προχτές αναρωτιόμουν για κάποιο φάρμακο: να το πάρω ή όχι;
άπλωσα το χέρι να τηλεφωνήσω στον Δημήτρη.
επιστροφή στο Μάντερλεϊ όμως
δεν υπάρχει πια
..............................

σηκώνομαι τα πρωινά όπως πάντα
κάνω ό,τι πρέπει να κάνω
και μετά
διαβάζω πολύ και βλέπω σειρές και ταινίες.
..................................

διαβάζω πολύ
βλέπω σειρές και ταινίες
κι ονειρεύομαι
.................................

ονειρεύομαι μια πιο ελαφριά ατμόσφαιρα στο σπίτι.
για το χατήρι της Ραφαηλίας
..................................

ονειρεύομαι πως έρχονται οι φίλοι και με βλέπουν
και χαίρομαι πολύ
...................................

"people are strange when you're a stranger"
στοιχηματίζω
πως ακόμα κι ο Huxley συμφωνούσε μαζί τους
τότε
.................................

τότε που ακόμα

όλοι ονειρεύονταν..