Χαμογελώ


"the show must go on" 
τραγουδούσε πριν χρόνια ο Freddie Mercury
κι ακόμα το ακούω με την ίδια ακριβώς προσοχή
-σάμπως γίνεται διαφορετικά;

"my soul is painted like the wings of butterflies
fairy tales of yesterday will grow but never die
I can fly -my friends"
στο σπίτι
στο δρόμο
παντού
-ναι, I can fly τελικά my friends
κι αυτό είναι που μετράει.

διαβάζω
ακούω μουσική
μαγειρεύω, τακτοποιώ
πλένω, απλώνω
-συζητώ

μ' αγκαλιάζουν σ' ανύποπτο χρόνο
και όλα καλά είναι·
βλέπω εκείνους που αγαπώ να χαίρονται
και όλα ισιώνουν.

"το παρελθόν φωτίζει το μέλλον"
μουρμουράω στη Νέλλυ
αλλά αυτή νοιάζεται μόνο για το παρόν
και το "εδώ και τώρα".

"the show must go on" 
τραγουδάει κάθε μέρα για μένα 
το φιλαράκι μου
κι εγώ χαμογελώ. 

"θα τα καταφέρεις;" κοιτώ το πρόσωπο μου
κάθε πρωί στον καθρέφτη
κι αναρωτιέμαι·

και να το παρελθόν
που φωτίζει πάντα το μέλλον
στο  "I’ll fucking do it" 
του Freddie

και να που εγώ χαμογελώ
και όλα πηγαίνουν
καλά.