αυτό το καλοκαίρι που μοιάζει με φθινόπωρο·
"μαμά, μαμά κοιμάσαι;"
ανοίγω τα μάτια κι αντικρύζω το φεγγοβόλο χαμόγελο της Ραφαηλίας
"τι ώρα είναι παιδί μου;"
"οκτώ"
"θ' αργήσεις, τρέχα! καλή επιτυχία!"
"σ' ευχαριστώ μαμά" μ' αγκαλιάζει και φεύγει, χωρίς καμμία απολύτως βιασύνη.
Ιούνιος που μοιάζει περισσότερο Σεπτέμβρης
όμως
το καλοκαίρι είναι ήδη εδώ.
...........................
"cold water surrounds me"
κι ό,τι νομίζω πως αφήνω πίσω μου
το βρίσκω ξανά μπροστά
έτσι, το παρελθόν γίνεται μέλλον
και το μέλλον το έχω ήδη ζήσει.
................................
"summertime, and the livin' is easy"
τραγουδά η Ella
κάνοντας τη ζωή μας
ευκολότερη.
"μαμά, μαμά κοιμάσαι;"
ανοίγω τα μάτια "τι ώρα είναι;"
"οκτώ"
"θ' αργήσεις, τρέχα!"
με αγκαλιάζει, με φιλάει
και καθώς φεύγει γυρίζει το κεφάλι
χαμογελά
κι ένα ολόκληρο ξανθό καλοκαίρι
φεγγοβολάει
στο -σχεδόν πάντα- αφηρημένο
χαμόγελο της..
