τελευταία ακούω πολύ indian summer
"I love you, the best
Better than all the rest"
κι ήρθε καινούριος χρόνος στη ζωή μας.
"ελπίζω σε χαμόγελα, σε πρόσωπα, ελπίζω σ’ ανώτερες ψυχές
σε καθαρά μυαλά, σε μένα, σε σένα αληθινά ελπίζω"
αχ ρε Λάκη, έτσι: να υπάρχεις πάντα στο βάθος του μυαλού μου, να σιγοτραγουδάς για να χαμογελάμε!
ήρθε και το Ραφάκι μας.
περιμέναμε στην αναμονή του αεροδρομίου όταν άνοιξε η πόρτα και μια ψηλή κοπέλα βγήκε βιαστική.
"Ραφαηλία!" φώναξα, έτρεξα και την αγκάλιασα.
την αγκάλιασε κι ο Χρόνης, αλλά εκείνη σιγά μην ήταν μαζί μας!
η καρδιά της είχε μείνει πίσω στα παιδιά, στη Σουηδία.
"Χρόνη, στείλε μήνυμα στην Ελένη, πως το αεροπλάνο αφίχθη"
είχα πει πριν λίγη ώρα στον Χρόνη, γιατί το Ελενάκι είχε δώσει σαφείς εντολές: μόλις έρθει η Ραφαηλία, να μου το πείτε!
κάτι έγραψε, τον ρώτησα "εντάξει;"
"ναι!"
"για να το δω!"
"ορίστε!"
διάβασα "έφτασε το αεροπλάνο"
"αυτό σου 'πα εγώ να γράψεις;" διαμαρτυρήθηκα "το αεροπλάνο αφίχθη! αυτό είπα! αφίχθη! γιατί δεν το 'γραψες έτσι;"
"εε, ήταν καθαρεύουσα"
"και τι σημαίνει αυτό βρε τσομπάνη;;;" φώναξα κοκκινίζοντας απ' τη φούρκα·
αλλά τον Χρόνη τον έπιασαν τα γέλια, γέλασα κι εγώ μαζί του και κοίταξα ξανά την πόρτα, περιμένοντας να βγει το ξενιτεμένο.
κι έτσι είμαστε πάλι τρεις
-σ' ένα σπίτι που τελευταία ακούγεται πολύ το indian summer των doors
"that I meet in the summer
Indian summer"
και η καρδιά μας χτυπάει σ' αυτόν ακριβώς τον ρυθμό.
η δική μας.
γιατί της Ραφαηλίας, έχει μείνει εκεί, στη Σουηδία, στα παιδιά.
και στο μείον εικοσιδύο που έδειχνε το θερμόμετρο
μια νύχτα πριν πάρει το αεροπλάνο
και 'ρθει στην Ελλάδα...
