να παίρνω βαθιά ανάσα και να βυθίζομαι στη μουσική
να κλείνω τα μάτια και την πόρτα της καρδιάς
και μονάχα
ν' ακούω.
στην αρχή ήταν ο Django
έπειτα ήρθε κι ο Παυλάκης
χαρμάνης κι άφραγκος
μεσάνυχτα Αθήνα
στο βυθό δεν έχει κύμα
ούτε βαθαίνει η ρυτίδα της ψυχής
στο βυθό ακούς
"and super girls don't cry"
κι είναι
το Σάββατο της ψύχρας·
μπουφάν χειμωνιάτικο
δάχτυλα λυγισμένα, κρύα
κι ένας συννεφιασμένος ήλιος
στον ουρανό μου.
"μαθήματα αισιοδοξίας" ξανά στην οθόνη
χαμογελάω, χαμογελάει η Ραφαηλία
μαζί κι ο Χρόνης
α ρε Δημήτρη, το ξέρω πως χαμογελάς κι εσύ..
κι όλα πάνε καλά
κι όλα καλά θα πάνε
τούτο το Σάββατο
στο μακρινό κι εξωτικό
Παγκράτι..