..κι έφτασε το αεροπλάνο στη Σουηδία
και πέρασαν σαν όνειρο οι -σχεδόν- τέσσερις ημέρες που ήρθε το Ελενάκι στην Ελλάδα.
..............................
"μαμά κοίταξε τι σού φέρνω!" είπε η Ραφαηλία μόλις βγήκε από το ασανσέρ
και πίσω της βγήκε η Ελένη.
έμεινα ακίνητη!
ούτε ανάσα δεν μπορούσα να πάρω!
ο χρόνος είχε σταματήσει, η Ελένη "μαμά μου!" περνούσε το κατώφλι της πόρτας κι εγώ προσπαθούσα ακόμα να ανασάνω.
αγκάλιασα σφιχτά το παιδί μου κι έλεγα κοιτώντας την Ραφαηλία:
"το ζω στ' αλήθεια ή είναι όνειρο;".
το Ελενάκι ήρθε για τέσσερις ολόκληρες μέρες κι αφού κόντεψε να ξεκάνει όλη την οικογένεια με την έκπληξη πού μάς έκανε, ήταν λες και δεν είχε φύγει ποτέ!
γέμισε το ψυγείο με όλα όσα δεν μπορεί να βρει στη Σουηδία: πεπόνι και λουξ βυσινάδα, πορτοκαλάδα, σοκολάτες lila pause κι έτρωγε μόνο σουβλάκια και πίτσα.
αναπάντεχα πέρασαν όλα όσα με ταλαιπωρούσαν τελευταία.
"εσένα χρειάζεται να μου συνταγογραφήσει ο γιατρός αγάπη μου" της είπα "εσύ είσαι το φάρμακο μου!"
και γέλασε το Ελενάκι και χάζεψα το αεράκι πού σηκώθηκε με το γέλιο της κι απογειώθηκα και στροβιλίστηκα κι έφτασα στο ταβάνι κι από κει στην ταράτσα και πέταξα στον ουρανό κι ήταν λες και δεν είχαν περάσει τεσσεράμισυ χρόνια από τότε που είχα να τη δω..
λες κι ήταν πάντα στην αγκαλιά μας κι η όποια απουσία της είχε σβηστεί.
τρισήμισυ μέρες όπως ακριβώς τις ονειρευόμουν..
το απόγευμα της τέταρτης μέρας.. Σάββατο απόγευμα..
όχι -δεν το θυμάμαι!
δεν θυμάμαι τη διαδρομή για το αεροδρόμιο
την πτήση πού είχε καθυστέρηση
δεν θυμάμαι τα λόγια "μόλις φτάσεις στείλε μου μήνυμα!"
θυμάμαι μόνο το χαμόγελο της Ραφαηλίας "μαμά, κοίταξε τι σού φέρνω"
το Ελενάκι να βγαίνει από το ασανσέρ
και μια φωτογραφία που βγάλαμε μαζί
με τη νοσταλγία να μάς τυλίγει
πριν καν ακόμα η φωτογραφία αποτυπωθεί..
