Αίγινα παρασκευοσαββατοκύριακο. καλά ήταν.
με τις περιπέτειες (το μωρό το τσίμπησε κάτι και τουμπάνιασε το χέρι του), με την ξεκούραση, με την πλάκα, με τα νεύρα στο πλοίο του γυρισμού (ένας χαμός! να 'χουν ανοίξει την τηλεόραση πάνω από το κεφάλι μου, τέρμα το ποδόσφαιρο), αλλά καλά ήταν.είχε συννεφιά κι η θάλασσα ήταν παγωμένη. αυτό σήμαινε "μπάνιο όχι", αλλά οι κολυμβητές της οικογένειας, σηκώσαν τα μπατζάκια τους και πλατσουρίζανε ενθουσιασμένοι.
εγώ έπινα καφέ και pepsi max στην παραλία, διαβάζοντας κι ακούγοντας τραγουδάκια στο mp3 (απίστευτη πολυτέλεια), όμως, σηκώθηκα και μάζεψα κοχυλάκια.
οι πάπιες κολυμπούσαν τρισευτυχισμένες και ενίοτε έβγαιναν από τη θάλασσα και πλησίαζαν περπατώντας σε μονή σειρά όποιον καθόταν στην αμμουδιά για να ζητήσουν φαγητό.
άψογες!
μετά από ιντερνετική αποχή, μου 'λειψε πολύ ο ρημάδης ο υπολογιστής, αλλά, τακτοποίησα το χάος (όσο μπορούσα) των μουσικών αρχείων (βοήθησε κι η Ελένη σ' αυτό) και τώρα τα 'χω έτοιμα σε κουτάκια.
μεγάλη χαρά.
σήμερα θα καθήσω μέχρι αργά, πολύ αργά να χαζέψω και να πάρω τη δόση μου.
έτσι..
