Χρόνης: ευθεία συνεχίζω;Μαριλένα: ναι, ναι. τα ξέρω σου λέω αυτά τα μέρη! ένα καλοκαίρι με είχε φιλοξενήσει η Κατερίνα -ξέρεις ποια- μια βδομάδα σπίτι της.
Ραφαηλία: και πως το λένε αυτό το μέρος;
Μαριλένα: Ανάβυσσο αγάπη μου.
Ελένη: την ήξερες από τότε την Κατερίνα;
Μαριλένα: όχι αυτή την Κατερίνα μωρό μου, μια άλλη, φίλη μου παλιά. δεν την έχεις γνωρίσει εσύ.
Ραφαηλία: μαμά, να σε ρωτήσω κάτι;
Μαριλένα: φυσικά. τι θες;
Ραφαηλία: αυτή η φίλη σου η Κατερίνα..
Μαριλένα: ναι;
Ραφαηλία: ζει ακόμα;
ΥΓ
τη φωτογραφία την τράβηξε η Ελένη κι είναι το πιο υπέροχο δειλινό που έχω δει στη ζωή μου.
για ένα ολόκληρο τέταρτο, ο ουρανός "καιγόταν".
τόσο όμορφο, που σου έκοβε την ανάσα.
