σήμερα για πρώτη φορά, δεν πήγα μαζί με τον Χρόνη και τα παιδιά βόλτα.
ένιωθα εξαντλημένη κι ονειρευόμουν το κρεββάτι από την ώρα που σηκώθηκα απ' αυτό.
ετοίμασα την τσάντα με κρουασάν και χυμούς για τα παιδιά, με διπλό εσπρέσο για τον Χρόνη κι όταν έφυγαν σύρθηκα μέχρι το πολυπόθητο κρεββάτι κι είδα μονοκοπανιά έξι επεισόδια two and a half men και ένα Monk.
ίπαν πως:
1. τους έλειψα πολύ
2. ο καιρός ήταν καλοκαιρινός
3. τους έλειψα πάρα πολύ
4. ο Χρόνης έκανε μπάνιο
5. τους έλειψα πάρα πάρα πολύ
6. το Ραφάκι είπε "δεν είναι ώρα για κοιμισμό!" εννοώντας για ύπνο
7. τους έλειψα πάρα πάρα πάρα πολύ
8. η θάλασσα ήταν παγωμένη
9. τους έλειψα πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ
10. τέλος πάντων, πέρασαν υπέροχα, αν και τους έλειψα πολύ.
"μα, πότε πια σας έλειψα;" ρώτησα "εσείς, όλα τα κάνατε!"
"να, όταν πηγαίναμε. η θέση δίπλα μου ήταν άδεια και δε μιλούσε κανείς"
έτσι μετριούνται εικοσιτέσσερα χρόνια:
όταν το άδειο κάθισμα δίπλα σου, σημαίνει, απουσία.
