τα κορίτσια στόλισανδεν βάζουμε πια το μεγάλο δέντρο.
είναι μπελάς.
ειδικά όταν οι γιορτές περνούν και θα πρέπει όλες οι μπάλες και τα αγγελάκια, τα παιχνίδια και τα κουδουνάκια, να μαζευτούν, να τυλιχτούν προσεκτικά και να κρυφτούν για τα επόμενα Χριστούγεννα, σε πιάνει η ψυχή σου με τόσο πολλά μπιχλιμπίδια.
λιγότερα να βάλουμε, σαφώς δε γίνεται: Χριστουγεννιάτικα στολίδια, σημαίνει χρυσά και κόκκινα και πράσινα και ασημένια και μπιρμπιλόνια και καμπανούλες και γιρλάντες και φωτάκια και απ' όλα.
έτσι, πριν δύο χρόνια, αγοράσαμε ένα μικρό, γλυκό δεντράκι κι έκτοτε αυτό στολίζουμε.
περίμεναν λοιπόν τα κορίτσια να μπει ο Δεκέμβρης και το πρώτο Σάββατο, ανέβηκε η Ελένη στο πατάρι, κατέβασε το δέντρο και μαζί με το Ραφάκι, πιάσανε δουλειά.
όταν τελείωσαν, το σπίτι ήταν πια γιορτινό.
"και του χρόνου, και του χρόνου" είπαμε και τις αγκαλιάσαμε και τις δυο, τις σφίξαμε στην αγκαλιά μας τόσο που διαμαρτυρήθηκαν και μετά καθήσαμε και χαζεύαμε το δεντράκι μας.
ήταν υπέροχο
......
από κείνο το Σάββατο, κάθε φορά που τα βλέπω όλα τούτα χαμογελάω
καταλαβαίνοντας πως στην πραγματικότητα, αυτά ακριβώς είναι τα Χριστουγεννιάτικα μας στολίδια: τα χαμόγελα των παιδιών, που φωτίζουν όλο το σπίτι.
σαν τα φωτάκια που κρέμασαν στο δέντρο κι ακόμα περισσότερο.
κι ακόμα..
