είμαστε ό,τι τρώμε, λένε, αλλά για μένα, εξίσου ισχύει, πως είμαστε σ' ό,τι μένουμε.
που μεταφράζεται, πως το σπίτι μας, καθρεφτίζει τον εαυτό μας.
ακόμα περισσότερο κι από αυτό που διαλέγουμε να φάμε.
σ' όλη μου τη ζωή, λίγα χρόνια έζησα εκτός του πατρικού μου.
μόλις έξι: τα πρώτα χρόνια του γάμου μου.
έπειτα, ο αδερφός μου παντρεύτηκε κι εμείς ήρθαμε να μείνουμε με τη μητέρα μου, να μη την αφήσουμε μόνη.
ήρθαμε λοιπόν σ' ένα σπίτι, όπου το να ξυπνάμε κάθε μέρα σ' αυτό, ανέκαθεν το θεωρούσα ευλογία:
εδώ έζησα τα παιδικά μου χρόνια, την εφηβεία μου, εδώ ενηλικιώθηκα, εδώ μεγαλώσαμε κι ήταν μαζί μας η γιαγιά κι ο παππούς
και στο δωμάτιο που τώρα κοιμάμαι, έφυγαν ήσυχα σε βαθιά γεράματα κι οι δυο τους, δίχως νοσοκομεία και ταλαιπωρίες.
το σπίτι μας είναι παλιό, από τις πρώτες πολυκατοικίες που χτίστηκαν, το '64.
το σπίτι μας έχει ξύλινα πατώματα, ένα μεγάλο, σκοτεινό διάδρομο, πολλά βιβλία, ένα πολύ παλιό πιάνο, πολλούς πίνακες, υπέροχες απλίκες, σκόνη πάνω στα βιβλία που τα ράφια τους είναι κοντά στο ταβάνι και έναν αέρα άλλης εποχής.
στο σπίτι μας δεν υπάρχει τίποτα μοντέρνο, μονάχα η ατμόσφαιρα των σαρανταπέντε χρόνων που πέρασαν.
μια ευλογία που ακόμα αιωρείται
απ' την αγαπημένη μου μητέρα που έχει φύγει πια, τόσο γρήγορα και τόσο νέα ακόμη..
απ' τη γιαγιά και τον παππού
από τους φίλους που κάποτε πέρασαν κι έμειναν και φιλοξενήθηκαν σε μας
από τους επισκέπτες, που μοιραστήκαμε μαζί τους, ένα φλυτζάνι καφέ και δυο ώρες κουβέντα.
μια ευλογία, από τα οικογενειακά τραπέζια
απ' τα τραγούδια μας το βράδυ της Πρωτοχρονιάς και της Ανάστασης
κι από τους τσακωμούς ακόμα, τα ίδια βράδυα ακριβώς, πριν τα τραγούδια..
το σπίτι μας, είναι πάντα ανοιχτό γι' αυτούς που με αγάπη θα έρθουν κοντά μας:
δικοί μας φίλοι
των κοριτσιών
γι' αυτούς τους συγγενείς που αγκαλιάζουμε σφιχτά.
το σπίτι μας, λοιπόν, καθρεφτίζει την ψυχή μας
περισσσότερο απ' ο,τιδήποτε άλλο
κι η αλήθεια είναι, πως τη δική μου ψυχή, την τραβά η ποιότητα και η ιστορία του παρελθόντος.
πολύ περισσότερο απ' όσο θα μπορούσαν να την τραβήξουν ποτέ, τα αστραφτερά παιχνίδια του παρόντος και ίσως ίσως του μέλλοντος.