Τα τέσσερα καλά των εκλογών

το πρώτο καλό των εκλογών, είναι πως την Παρασκευή και τη Δευτέρα, τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά.
πράγμα που με βολεύει αφάνταστα, μιας και το Ραφάκι έχει ένα φοβερό συνάχι, το οποίο την ταλαιπωρεί και δεν την αφήνει να κοιμηθεί όπως πρέπει το βράδυ.

το δεύτερο καλό των εκλογών, είναι πως τα κανάλια θα λυσσάξουν να έχουν ανταποκρίσεις και συζητήσεις και διαξιφισμούς για το μεγάλο γεγονός.
έτσι, θα μπορώ να βλέπω ανενόχλητα csi, χωρίς να μπαίνω στον πειρασμό να το γυρίζω στις ειδήσεις και να μαθαίνω για τη γρίππη και τα εμβόλια της, με τον εντελώς μαζοχιστικό τρόπο που το κάνω κάθε βράδυ.

το τρίτο καλό των εκλογών, είναι πως θα πάψουν να μου έρχονται sms από το ΠΑΣΟΚ.
άλλαξα το νούμερο του κινητού και προφανώς ο προηγούμενος κάτοχος, θα ήταν Μακεδόνας και δηλωμένος φαν.

τόσο λοιπόν στις ευρωεκλογές όσο και στις τωρινές, κάθε τρεις και λίγο, σκάει μήνυμα τύπου:
νέε μου: κεντρική προεκλογική συγκέντρωση στο Κιλκίς, στην πλατεία Ειρήνης κλπ κλπ κλπ

ξέρετε τ' είναι να κοιμάσαι το πρωί και να πετάγεσαι αλαφιασμένη από το προσκλητήριο της νεολαίας ΠΑΣΟΚ;
προσπάθησα να τους τηλεφωνήσω και να τους πω "κύριοι, δεν είμαι ο ρημάδης ο οπαδός σας, μια κουρασμένη νοικοκυρά είμαι, που δεν την αφήνετε να κλείσει τα ματάκια της όπως δικαιούται και ελπίζει η δόλια"
αλλά με είχαν στην αναμονή μια ώρα, απηύδησα κι εγώ και το 'κλεισα.

το τέταρτο καλό των εκλογών, είναι πως πέφτουν την ίδια μέρα με τα γενέθλια του Χρόνη.
όχι πως τα συγκεκριμένα γενέθλια έχουν κάτι το πρωτότυπο: την ίδια μέρα γεννήθηκε και η μεγάλη του αδερφή, η (μία) κουμπάρα μας κι ο φίλος που μας γνώρισε.
προφανώς όλων οι γονείς, θα είχαν την ίδια (αισθησιακή) έμπνευση.

τι σχέση έχουν τα γενέθλια με τις εκλογές; θα μου πείτε.
είναι απλό: θα υπάρχει ένας λόγος για να γιορτάσουμε.
κι ένας άλλος (λόγος), για να μη γκρινιάξουμε πολύ.

βόλτα, δεν ξέρω αν θα πάμε. θα γίνεται ένας χαμός, οπότε μάλλον μας βλέπω μέσα.
κι όλα τ' αντέχω: το χάλι της οικονομίας, την ανεργία, τα ρουσφέτια, τους κερδοσκόπους, τους καιροσκόπους, τους Εφιάλτες, αλλά ένα δεν μπορώ: το κόψιμο της Κυριακάτικης μας βόλτας

να βλέπω τα παιδιά να τρέχουν στην άμμο γελώντας
τον Χρόνη να κάνει ίσως το τελευταίο μπάνιο στην ψυχρή πλέον θάλασσα
τον ήλιο να βουτάει στα λιμανάκια της Βουλιαγμένης, το απόγευμα αργά.
............................

όχι πως αυτό σημαίνει ή μπορεί να σημάνει ποτέ κάτι για τον εκάστοτε πολιτικό. ο σεβασμός δηλαδή στην βαθιά επιθυμία του κάθε ψηφοφόρου.

και δεν εννοώ φυσικά την Κυριακάτικη βόλτα.
απλώς τα αυτονόητα: να ζεις με αξιοπρέπεια έξι μέρες τη βδομάδα, έτσι ώστε την έβδομη να μπορείς να παρακολουθείς τους αεροπτεριστές να πετούν στον φθινοπωρινό ουρανό, ενώ το Ραφάκι χαμογελάει απ' την ακρογιαλιά και η Ελένη δίπλα της τραβά φωτογραφίες.

όμως εδώ που τα λέμε, ποιος από δαύτους, νοιάστηκε ποτέ πραγματικά;
για όλους αυτούς το νόημα πάντα ήταν να περνούν la vie en rose..