Αύριο στο Νοσοκομείο

αύριο μπαίνω στο νοσοκομείο.
αύριο μπαίνω στο νοσοκομείο, για να βγάλω τη χολή μου, η οποία έχει μια πέτρα ΝΑ!

κανονικά ήταν να εισαχθώ τη Δευτέρα, αλλά μόλις λίγες ώρες πριν, τηλεφώνησε ο γιατρός
"αύριο το πρωί, στις επτά, να είστε εδώ!"
κι έτσι αφού κεραυνοβολήθηκα επί τετάρτου, μετά, το απώθησα κανονικότατα και παριστάνοντας ότι δεν είμαι εγώ, άρχισα να ετοιμάζω τα αναγκαία για τη βραδιά που θα μείνω μέσα.

έκανα σχέδια και προγράμματα, με ποιον θα μείνει το Ραφάκι, τι θα ετοιμάσω να φάνε, ποιος θα με πάει το πρωί, ποιος θα κάνει τη μεσημεριανή βάρδια και ποιος θα μείνει το βράδυ να μου κάνει παρέα και να μου κρατά το χέρι.

και όπως γίνεται συνήθως, όλα μου τα σχέδια απέτυχαν..

μιας και δεν ήταν προγραμματισμένη η αυριανή μέρα εισαγωγής, ο Χρόνης ήταν αδύνατον να λείψει απ' τη δουλειά, χωρίς να το έχει κανονίσει από πριν.
φυσικά υπήρχε η εναλλακτική του αδερφού μου, οπότε είχαμε την πολυτέλεια της επιλογής.

η Ελένη εργαζόταν πρωί και απόγευμα, οπότε δεν γινόταν να μείνει μεσημέρι με το Ραφάκι.
αλλά δε γινόταν επίσης να μείνει μαζί μου στο νοσοκομείο το βράδυ για να μου κάνει παρέα και να μου  κρατά το χέρι.
"αχ μαμά, έχω κλείσει δύο τραπέζια στον Sakis αύριο" παραπονέθηκε "να τα ματαιώσω;"
οπωσδήποτε δεν θα τα ματαίωνε.
τουλάχιστον όχι από δική μου προτροπή..
φυσικά υπήρχε η εναλλακτική του Χρόνη, οπότε είχαμε την πολυτέλεια της επιλογής.

έτσι, ο αδερφός μου θα με πάει αύριο στο νοσοκομείο,
η κουμπάρα θα κάνει τη μεσημεριανή βάρδια,
ο Χρόνης τη βραδυνή,
η Ελένη θα χτυπήσει κάρτα στον Ρουβά,
το δε Ραφάκι θα βολευτεί με όποιον απ' την οικογένεια βρίσκεται σπίτι μαζί της.

άψογα!

"και τι θα κάνω όλο το βράδυ στο νοσοκομείο;" ρώτησα τον Χρόνη
ο Χρόνης ρέμβαζε στο  κενό
"θα βαρεθώ! θα πήξω!"
ο Χρόνης κοιτούσε τα μόρια της σκόνης που αιωρούνταν στο φως του ήλιου
"καλέ τι θα κάνω; δεν ακούς; να διαβάσω δε βλέπω. πως θα περάσει η ώρα;"
ο Χρόνης παρατηρούσε συνεπαρμένος τ' αυτιά της Ακκας
"το βρήκα! θα μου διαβάζεις εσύ! δυνατά και καθαρά, να καταλαβαίνω, όχι μουρ-μουρ-μουρ"
ο Χρόνης επιτέλους βγήκε απ' τη μακαριότητα του
"τι λες;!" αναπήδησε "κι οι άλλοι στο θάλαμο;"
"δυνατά και καθαρά! και μην ανησυχείς: θα σου διαλέξω κάτι σέξυ ν' ακούν κι οι άλλοι!"

μ' αυτά και μ' αυτά πέρασε το απόγευμα.
οχτώ ώρες έμειναν σχεδόν μέχρι το "να είστε εδώ αύριο στις εφτά" και όλα, δόξα τω Θεώ, πηγαίνουν μια χαρά.
έτσι θα πάνε κι αύριο και σύντομα θα είμαι εδώ να σας τα γράψω όλα.

προς το παρόν λοιπόν,
καλό μας βράδυ
και εις το επανιδείν..