ξέρετε αυτή τη διαφήμιση γνωστού σαμπουάν, η οποία δείχνει ένα νεαρό να πίνει νερό και μια φωνή να τον ρωτά:
"Νίκο, τι έχεις στο κεφάλι σου;"
κι αντί ο νεαρός Νίκος ν' απαντήσει το πασιφανές: "σκατά!"
απαντά το άσχετο: "ηθοποιός σημαίνει φως!"
και τότε πληροφορείσαι, πως ο Νίκος έχει μια λάμπα στο κεφάλι του, που ανάβει με χαμηλά -οπωσδήποτε- watt!
στο κρεββάτι με ίωση.
είδα άπειρες ταινίες, ξεπέταξα εν μία νυκτί ολόκληρες σεζόν σειρών κι όταν βαριόμουν έκανα ζάπινγκ στα κανάλια.
και τότε η ίωση μου, γινόταν βαρύτερη.
στο κρεββάτι με ίωση, αλλά δίχως γκρίνια..
με άφθονο φυσιολογικό ορό, αναβράζον panadol και τόνους πράσινο τσάι.
και με το Νίκο να μου τη φυλάει όταν μ' έπαιρνε ο ύπνος απ' την εξάντληση:
"να φανώ δυνατός" συμβούλευε εαυτόν γονυπετής στο γήπεδο χαϊδεύοντας το τριχωτό της κεφαλής
ή διάβαζε στον καναπέ του σπιτιού, ξυπόλητος χαϊδεύοντας ξανά το τριχωτό-φετίχ
"θ' αργήσει να 'ρθει η τυχερή που μ' έχει;" αναρωτιόταν στο εστιατόριο, αλλά η αγωνία δεν ήταν για την τυχερή, καθόλου!
η αγωνία ήταν για το μαλλί: στεκόταν καλά; του άρεσε του μαλλιού το εστιατόριο; ή μήπως θα μύριζε πίτσα από την ατυχή επιλογή των κοριτσιών που κάθονταν πιο πίσω;
"ό,τι κι άν έχω στο κεφάλι μου, με το νούμερο ένα σαμπουάν στον κόσμο δεν είναι η πιτυρίδα"
κατέληγε πανευτυχής.
και ζαλισμένη απ' το panadol συμφωνούσα απόλυτα μαζί του!
όχι, μα όχι, δεν είναι η πιτυρίδα.
όπως το είχα πει απ' την αρχή: είναι το πασιφανές..
περαστικά μου!
"Νίκο, τι έχεις στο κεφάλι σου;"
κι αντί ο νεαρός Νίκος ν' απαντήσει το πασιφανές: "σκατά!"
απαντά το άσχετο: "ηθοποιός σημαίνει φως!"
και τότε πληροφορείσαι, πως ο Νίκος έχει μια λάμπα στο κεφάλι του, που ανάβει με χαμηλά -οπωσδήποτε- watt!
στο κρεββάτι με ίωση.
είδα άπειρες ταινίες, ξεπέταξα εν μία νυκτί ολόκληρες σεζόν σειρών κι όταν βαριόμουν έκανα ζάπινγκ στα κανάλια.
και τότε η ίωση μου, γινόταν βαρύτερη.
στο κρεββάτι με ίωση, αλλά δίχως γκρίνια..
με άφθονο φυσιολογικό ορό, αναβράζον panadol και τόνους πράσινο τσάι.
και με το Νίκο να μου τη φυλάει όταν μ' έπαιρνε ο ύπνος απ' την εξάντληση:
"να φανώ δυνατός" συμβούλευε εαυτόν γονυπετής στο γήπεδο χαϊδεύοντας το τριχωτό της κεφαλής
ή διάβαζε στον καναπέ του σπιτιού, ξυπόλητος χαϊδεύοντας ξανά το τριχωτό-φετίχ
"θ' αργήσει να 'ρθει η τυχερή που μ' έχει;" αναρωτιόταν στο εστιατόριο, αλλά η αγωνία δεν ήταν για την τυχερή, καθόλου!
η αγωνία ήταν για το μαλλί: στεκόταν καλά; του άρεσε του μαλλιού το εστιατόριο; ή μήπως θα μύριζε πίτσα από την ατυχή επιλογή των κοριτσιών που κάθονταν πιο πίσω;
"ό,τι κι άν έχω στο κεφάλι μου, με το νούμερο ένα σαμπουάν στον κόσμο δεν είναι η πιτυρίδα"
κατέληγε πανευτυχής.
και ζαλισμένη απ' το panadol συμφωνούσα απόλυτα μαζί του!
όχι, μα όχι, δεν είναι η πιτυρίδα.
όπως το είχα πει απ' την αρχή: είναι το πασιφανές..
περαστικά μου!