στα δικά μου σχολικά χρόνια, αξιολογήσεις δεν υπήρχαν.
απ' τη δική μας μεριά εννοώ, αυτή δηλαδή των μαθητών.
στα σημερινά όμως, όπου όλα αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν, δόθηκαν ερωτήσεις στα παιδιά, τύπου "αξιολογείστε".
οι απαντήσεις της Ραφαηλίας, ήταν -όπως πάντα- απρόσμενες.
ειδικά η τρίτη: απόσταγμα σοφίας!
διαβάζοντας τη, κατέληξα πως ακριβώς σ' αυτή τη βάση θα πρέπει τελικά να θεμελιώνονται οι σχέσεις.
όλα τα υπόλοιπα είναι φλυαρίες άνευ ουσίας και σημασίας.
ιδού:
1. πως πήγα στο δεύτερο τρίμηνο;
πιστεύω πως τα πήγα σχετικά καλά. πρόσεχα αλλά δεν δούλεψα αρκετά.
(ήτοι: πρώτη αναγνωρίζω τα λάθη μου, στην έφερα!)
2. ποια μαθήματα με δυσκόλεψαν;
με δυσκολεύουν αυτά που πρέπει να μάθω απέξω γιατί δεν μπορώ να αποστηθίζω εύκολα. το ίδιο είχαν και οι γονείς μου.
(ήτοι: γεννετικό είναι το πρόβλημα, δεν φέρω καμμία ευθύνη)
3. ποια είναι η σχέση μου με τους συμμαθητές μου;
πολύ καλή, γιατί ούτε τους πειράζω ούτε με πειράζουνε.
(το απόσταγμα!)
και αυτή ήταν η περίφημη αξιολόγηση.
φυσικά, διαπρέψαμε!
χτες στο σχολείο πήραμε βαθμούς.
σ' άλλους σκίσαμε, σ' άλλους τα πήγαμε πολύ καλά, σ' άλλους ντροπιαστήκαμε, αλλά δεν πολυκολλήσαμε στους τελευταίους, γιατί αφορούσαν αποκλειστικά τα μαθήματα "αποστήθισης".
γενικά όμως, ευχαριστηθήκαμε με τις επιδόσεις και τις αποδόσεις μας.
πήραμε και τους βαθμούς των αγγλικών.
εκεί πια, είμαστε Αστέρες! όχι διάττοντες: σταθεροί!
καθότι, ένα από τα πλεονεκτήματα του να μεγαλώνεις με μια έφηβη, είναι ότι εξοικειώνεσαι με τ' αγγλικά και φτάνεις να καταλαβαίνεις και να μιλάς τη γλώσσα της γηραιάς Αλβιώνας, πριν καλά καλά κλείσεις τα πέντε!
και το τυχερό Ραφάκι μεγάλωσε με την έφηβη Ελένη.
ακόμα θυμάμαι τα κορίτσια να βλέπουν παρέα, ολόκληρες επιμορφωτικές σεζόν friends χωρίς υπότιτλους.
ακόμα έχω στ' αυτιά μου, τα επί μονίμου βάσεως "hey there Delilah" "imagine" "supergirl" "blowin' in the wind" και άλλα παρεμφερή του βουνού και του λόγγου.
όλα τούτα, μαζί με τη ροπή που έχει το μικρό γενικά στις ξένες γλώσσες, έκαναν το φροντιστήριο παιχνίδι.
σήμερα λοιπόν που πήγε ο Χρόνης να πάρει τους βαθμούς, η δασκάλα ήταν πολύ ευχαριστημένη μαζί της.
επανέλαβε για μια ακόμα φορά, πως το παιδί θα πρέπει να προσανατολιστεί επαγγελματικά σ' αυτόν τον τομέα μιας κι εκεί έχει εμφανώς ταλέντο κι ο Χρόνης, περήφανος πατέρας συμφώνησε και επηύξησε:
"και να σκεφτείτε πως ό,τι κάνει το κάνει εντελώς μόνη! δεν έχει καμμιά βοήθεια!
αντίθετα με την προηγούμενη κόρη μου, που τη βοηθούσε η μητέρα της"
δε θυμάμαι πια τι ψάρια έπιανε η προηγούμενη κόρη, έχουν περάσει χρόνια από τότε, η επόμενη όμως τα καταφέρνει και με το παραπάνω!
έτσι λοιπόν, λίγο πριν τις Πασχαλινές διακοπές, πήραμε ελέγχους ελληνικών και αγγλικών.
καλά τα πήγαμε, μια χαρά τα πήγαμε, coca cola έξτρα μεσοβδόμαδα υποσχεθήκαμε λόγω καλών βαθμών και στο τσακίρ κέφι κερνάμε και πίτσα.
όχι τίποτ' άλλο, αλλά γιατί όταν θέμε, γινόμαστε πραγματικά ανοιχτοχέρηδες·
τύπου "στην υγειά μας!"
κι αυτό είναι όλο.
ή όπως λέει και η επόμενη στη γλώσσα που διαπρέπει:
that's all folks
τύπου "κι ευχαρστημένοι να 'στε!"
...........................................
