έρχεται το ύπουλο Ραφάκι, που βαριέται τη μοναξιά της μπανιέρας όσο τίποτα και προσπαθεί να με συγκινήσει:
"θυμάσαι όταν ήμουν μικρή που μου έκανες παρέα όσο έκανα μπάνιο;"
την κοιτώ δύσπιστα:
"εγώ; μήπως με μπερδεύεις με την Ελένη; πότε κάθησα εγώ να σου κάνω παρέα στο μπάνιο; μάλλον κάποιο λάθος θα κάνεις"
"όχι βρε μαμά! αφού το θυμάμαι καλά!"
"το θυμάσαι καλά ε; και δε μου λες, πόσες φορές να 'γινε αυτό; μια; άντε, δυο;"
"τρεις!"
"ωραία, τότε σου χρωστάω ακόμα τρεις φορές. εντάξει;"
"εντάξει. έρχεσαι τώρα;"
"α για να σου πω! μη με πιέζεις! κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό!"
"πότε όμως;"
"λοιπόν, η μια φορά θα είναι προτού παντρευτείς. τη νύχτα προτού παντρευτείς δηλαδή.."
με κοιτά αμίλητη
"η άλλη, προτού κάνεις το πρώτο σου παιδί.."
όταν με διακόπτει αγανακτισμένη:
"μέχρι τότε θα έχεις πεθάνει!"
.....................................................
