"χρόνια πολλά μαμά!"
"ευχαριστώ αγάπη μου! έλα δώσε φιλί!"
σήμερα το πρωί.
ακόμα στο κρεββάτι.
έρχεται το Ραφάκι, ανοίγει τα χέρια, με παίρνει αγκαλιά, με σφίγγει, μου δίνει φιλιά κι ευχές: "χρόνια, χρόνια, χρόνια σου πολλά!!"
χαμογελάω, τη φιλάω κι εγώ
"χρόνια πολλά και στην Ελένη μας!" προσθέτω
-μετά της ψιθυρίζω στ' αυτί:
"δε μου λες μωρό, θα θυμάσαι πάντα τη γιορτή μου;"
"αμέ!"
"και θα μ' αγαπάς πάντα;"
"φυσικά!"
"και θα με φροντίζεις όταν γεράσω;"
"εννοείται!"
"καλά, τώρα το λες .. ποιος ξέρει όμως στο μέλλον.."
ανασηκώνεται θορυβημένη:
"αφού σου λέω μαμά!
πάντα θα σ' αγαπάω, πάντα θα σε κοιτάζω
και πάντα θα σ' έχω στην πλάτη μου!"
...........................................................
κι αυτή ήταν
η πιο βαριά υπόσχεση
που πήρα ποτέ
ανήμερα της γιορτής μου..