αγόρασα γυαλιά.
ωραία, μεγάλα, καινούρια γυαλιά!
τα κανονικά μου είναι αυτά:
όμορφα, αλλά θέλουν προσοχή: μη στραβώσουν, μη χαλάσουν, μη, μη, μη.. είναι "αόρατα", είναι Trussardi, είναι αγαπημένα, αλλά αυτό το "μη" μ' έφαγε. έτσι, πήρα την απόφαση κι αγόρασα καινούρια.
τούτα δω είναι με σκελετό: "αγκαλιάζουν" τα μάτια, έχουν αντοχή, δεν τα πολυπροσέχω, μ' αρέσουν τρελά!
"για το σπίτι καλά είναι.." είπε ο Χρόνης όταν του τα 'δειξα περήφανη και μ' άφησε άναυδη απ' την έκπληξη!
"δεν πιστεύω να τα φοράς έξω, ε;" είπε ο αδερφός λες κι ήταν συννενοημένος με το Χρόνη.
"φυσικά και θα τα φοράω!" φώναξα κατακόκκινη απ' τη φούρκα για να πάρω αμέσως την απάντηση "έλα ρε!"
σιγά όμως μην επηρεαστώ από δυο κακόγουστους άντρες! δηλαδή, από κανένα δεν επηρεάζομαι, πόσο μάλλον από ΔΥΟ ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ!
εννοείται πως θα τα φοράω μέσα - έξω, αν και προς το παρόν τα έχω μόνο για την τηλεόραση.
βλέπω Dexterako με την καρδιά μου και μάλιστα σήμερα, πάνω στο καλύτερο aka τυλίγω με πλαστικό τον παγιδευμένο και τον ξεπαστρεύω στο τάκα τάκα, στριφογύριζα ενθουσιασμένη τα μάτια απολαμβάνοντας την αίσθηση της νέας, βελτιωμένης μου όρασης.
μετά, πήγα στην κουζίνα να το γιορτάσω μ' ένα φλυτζάνι καφέ.
στον πάγκο το Ραφάκι έβαζε μπισκότα aka ενισχυτικά διαβάσματος.
"μαμά!" αναφώνησε χαρούμενη "μεγειά! να τα δω!"
"ορίστε!" πήρα πόζα χαριτωμένη "τι να δεις όμως; μαζί δεν τ' αγοράσαμε;"
"ναι αλλά εδώ είναι αλλιώς!"
"πως αλλιώς δηλαδή;"
"να, δε φαίνονται γελοία όπως στο μαγαζί.."
"γελοία; γε-λοί-α; εσύ βρε δε μου 'λεγες πόσο μου πάνε και τι όμορφη που είμαι;"
"ε τι να σου πω; να νομίζει ο οπτικός πως θέλω να χάσει τον πελάτη;"
........................................................
λίγες μέρες πριν αγόρασα γυαλιά.
ωραία, μεγάλα, καινούρια γυαλιά!
ακόμα δεν τα φοράω στο δρόμο, ο αστιγματισμός μού το επιτρέπει, όταν έρθει όμως η ώρα θα τα βάλω με μεγάλη περηφάνεια και τσαχπινιά!
σιγά μην επηρεαστώ από τη γνώμη δυο κακόγουστων αντρών και μιας αντιδραστικής έφηβης!
ο Carlo Rossi κι εγώ, ξέρουμε καλύτερα
-ε;
ωραία, μεγάλα, καινούρια γυαλιά!
τα κανονικά μου είναι αυτά:
όμορφα, αλλά θέλουν προσοχή: μη στραβώσουν, μη χαλάσουν, μη, μη, μη.. είναι "αόρατα", είναι Trussardi, είναι αγαπημένα, αλλά αυτό το "μη" μ' έφαγε. έτσι, πήρα την απόφαση κι αγόρασα καινούρια.
τούτα δω είναι με σκελετό: "αγκαλιάζουν" τα μάτια, έχουν αντοχή, δεν τα πολυπροσέχω, μ' αρέσουν τρελά!
"για το σπίτι καλά είναι.." είπε ο Χρόνης όταν του τα 'δειξα περήφανη και μ' άφησε άναυδη απ' την έκπληξη!
"δεν πιστεύω να τα φοράς έξω, ε;" είπε ο αδερφός λες κι ήταν συννενοημένος με το Χρόνη.
"φυσικά και θα τα φοράω!" φώναξα κατακόκκινη απ' τη φούρκα για να πάρω αμέσως την απάντηση "έλα ρε!"
σιγά όμως μην επηρεαστώ από δυο κακόγουστους άντρες! δηλαδή, από κανένα δεν επηρεάζομαι, πόσο μάλλον από ΔΥΟ ΚΑΚΟΓΟΥΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ!
εννοείται πως θα τα φοράω μέσα - έξω, αν και προς το παρόν τα έχω μόνο για την τηλεόραση.
βλέπω Dexterako με την καρδιά μου και μάλιστα σήμερα, πάνω στο καλύτερο aka τυλίγω με πλαστικό τον παγιδευμένο και τον ξεπαστρεύω στο τάκα τάκα, στριφογύριζα ενθουσιασμένη τα μάτια απολαμβάνοντας την αίσθηση της νέας, βελτιωμένης μου όρασης.
μετά, πήγα στην κουζίνα να το γιορτάσω μ' ένα φλυτζάνι καφέ.
στον πάγκο το Ραφάκι έβαζε μπισκότα aka ενισχυτικά διαβάσματος.
"μαμά!" αναφώνησε χαρούμενη "μεγειά! να τα δω!"
"ορίστε!" πήρα πόζα χαριτωμένη "τι να δεις όμως; μαζί δεν τ' αγοράσαμε;"
"ναι αλλά εδώ είναι αλλιώς!"
"πως αλλιώς δηλαδή;"
"να, δε φαίνονται γελοία όπως στο μαγαζί.."
"γελοία; γε-λοί-α; εσύ βρε δε μου 'λεγες πόσο μου πάνε και τι όμορφη που είμαι;"
"ε τι να σου πω; να νομίζει ο οπτικός πως θέλω να χάσει τον πελάτη;"
........................................................
λίγες μέρες πριν αγόρασα γυαλιά.
ωραία, μεγάλα, καινούρια γυαλιά!
ακόμα δεν τα φοράω στο δρόμο, ο αστιγματισμός μού το επιτρέπει, όταν έρθει όμως η ώρα θα τα βάλω με μεγάλη περηφάνεια και τσαχπινιά!
σιγά μην επηρεαστώ από τη γνώμη δυο κακόγουστων αντρών και μιας αντιδραστικής έφηβης!
ο Carlo Rossi κι εγώ, ξέρουμε καλύτερα
-ε;
