θυμάμαι την πρώτη φορά που είδα το Φρέντυ Γερμανό.
τη θυμάμαι αυτή τη φορά λες κι ήταν χτες κι ας πέρασαν κιόλας 46 χρονάκια από τότε.
δελτίο ειδήσεων στην -τότε- ειρτ "η ηχώ των γεγονότων" δημοσιογράφος -πολύ πριν απ' το Αλάτι και Πιπέρι- ο Φρέντυ Γερμανός.
αργότερα στις ειδήσεις ο Γιώργος Κάρτερ.
θυμάμαι το Star Trek που ποτέ δεν έχανα, τα απαραίτητα ντοκυμαντέρ, τις επικίνδυνες αποστολές, τον εθνικό ύμνο, τη σημαία που κυμάτιζε ακριβώς τα μεσάνυχτα σηματοδοτώντας το τέλος του προγράμματος.
θυμάμαι λατρεμένες εκπομπές: τον Μπακογιανόπουλο και την Κινηματογραφική Λέσχη, το θέατρο της Δευτέρας, την Πρώτη Σελίδα
αλλά θυμάμαι κι άλλες που ποτέ δεν παρακολούθησα, όμως το μουσικό τους θέμα με κάνει πάντα να χαμογελώ: Αθλητική Κυριακή και Γιάννης Διακογιάννης.
θυμάμαι σειρές: Εκείνος κι Εκείνος, Αστροφεγγιά, ο Συμβολαιογράφος
αλλά και Λούνα Πάρκ, η Γειτονιά μας, ο Μεθοριακός Σταθμός
κι άλλες που αγάπησα,
όπως το Μινόρε της Αυγής κι ο Ονειροπαρμένος.
ταινίες που μόνο η ΕΡΤ πρόβαλλε: Μαρκετάκη και Αγγελόπουλο, Νικολαϊδη και Βούλγαρη, Αβδελιώδη και Τάσιο..
θυμάμαι τον Αλκη Στέα "ευτυχείτε" και το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης
-μα πάνω απ' όλα θυμάμαι την αίσθηση της αναμονής όταν πατούσαμε το κουμπί και περιμέναμε "ν' ανάψει" η τηλεόραση.
η τηλεόραση "άναψε" για τελευταία φορά λίγες μέρες πριν.
μετά, ο διακόπτης κατέβηκε.
πιο μετά, ο κόσμος χωρίστηκε σε παρατάξεις -όπως ακριβώς συνηθίζεται σ' αυτή τη χώρα.
"καλά έκαναν!" είπαν οι μισοί
"αισχρά έκαναν!" αντέδρασαν οι υπόλοιποι
ενώ το σκοτάδι στην οθόνη παρέμενε πάντα σκοτάδι.
εθνικός ύμνος δεν ακούστηκε
γαλανόλευκη δεν κυμάτισε
όμως το πρόγραμμα, η ώρα
η εποχή
η τηλεόραση που εκτιμήσαμε
και κάποτε αγαπήσαμε,
είχε -φοβάμαι- τελειώσει δια παντός.
σκοτάδι
και
καλή σου νύχτα ΕΡΤ
..............................
