Κι ακόμα δεκαοχτώ

μια πόλη μαγική
στο ριπίτ όλο το καλοκαίρι.

να χοροπηδάς ανάμεσα στα χρόνια που πέρασαν, όπως ένα κοριτσάκι χοροπηδάει με το σκοινάκι μετρώντας "ένα - δύο- τρία και τέσσερα".

είχα πολλά χρόνια να περάσω καλοκαίρι στην Αθήνα.
αυτά τα σκονισμένα καλοκαίρια της νιότης μου, πόσο γρήγορα πέρασαν..
υπάρχουν στιγμές που η εικόνα στον καθρέφτη με παραξενεύει:
όταν αφηρημένη περνώ βιαστικά τα δάχτυλα στα πολύ κοντά μου μαλλιά -χτενίστηκα;
είμαι γιαγιά πια.. κι όμως, ακόμα δεκαοχτώ.

ο Δ. δίνει εξετάσεις στο Οικονομικό.
τα βράδυα διαβάζω Ιστορία και Μυθολογία,
είμαι ερωτευμένη με τον Αναγνωστάκη
τον Ιωάννη τον Βίαιο, την Τώνια Μαρκετάκη
το Λειβαδίτη

-κι ακόμα δεκαοχτώ.

μια πόλη μαγική
τότε και τώρα.. πάντα στο soundrack της ζωής μου
-μαζί με τον Django.

ο Δ. πέρασε στο Οικονομικό
ο Χ. μπήκε στη ζωή μου
έχουμε δυο θαυμάσιες κόρες
και μια Μαριλέττα εξαίσια..

κι όμως, πότε έγιναν όλα τούτα;
σαν χτες ήταν που μόλις έκλεισε
η πόρτα της δικής μου εφηβείας
...................................

σουρουπώνει.
το τζιτζίκι σταμάτησε να τζιτζικίζει στη ζούγκλα του ακάλυπτου
-φέραμε την Αίγινα στο Παγκράτι

καλοκαίρι
χωρίς καταχνιά
χωρίς Tennessee Williams
χωρίς  Falkner
χωρίς καν Carson McCullers

όμως πάντα,

σαν πέσει η σκοτεινιά η αναπνοή μου ας σμίξει με τ' αγέρι
τότε η πόλη θα φανεί
μονάχη ερημική σαν τ' ακριβό μου αστέρι..
...................................

κι ακόμα

δεκαοχτώ..