Γιορτές

οι γιορτές μια ανάσα μακριά.

πάει..
ούτε κι αυτή τη χρονιά έφυγα, ούτε κι αυτή τη χρονιά έπαιξα street jazz με τους Hibi★Chazz-K

-στη Shibuya, στο Ueno Park, στη Σταδίου..

  

όμως,
στόλισα όπως ήθελα το δικό μου δωμάτιο

-"έλα ρε μαμά, στόλισμα το λες εσύ αυτό;"
"γιατί; κοίτα πως χαίρεται ο Dexter!"

άφησα το Ραφάκι να διακοσμήσει το υπόλοιπο σπίτι όπως ακριβώς ήθελε: φωτάκια, δέντρο, χιονόμπαλες, τάρανδοι· παντού
-"σάς αρέσει;"
"τρελλά αγάπη μου, τρελλά!"

κατέβασα τους επτά τόμους του Μαύρου Πύργου να έχω να διαβάζω στη διάρκεια των διακοπών
-αν και η κριτική στον Tolkin στην εισαγωγή μ' έκανε να μουρμουράω όλη μέρα "παπάρια-μάντολες" δίνοντας το κακό παράδειγμα και αναγκάζοντας το Χρόνη να μού κάνει παρατήρηση: δεν μιλάει μια κυρία έτσι!
"δεν είμαι κυρία!"
"και τι είσαι;"
"κύριος!"

έπαιξα την εισαγωγή των riders on the storm με τη φανταστική μου κιθάρα στην κουζίνα την ώρα που μαγείρευα κάνοντας το Ραφάκι να σκάσει στα γέλια
-"μαμά, είσαι πολύ γελοία"
"αστεία εννοείς, ε;"
"αστεία, γελοία.."

πήγαμε βόλτα με τα παιδιά και το μωρό (μας) κι όλα ήταν όπως παλιά..
σχεδόν
-το Ελενάκι με μωρό..
το μωρό με μωρό..
α γ ά π η-

διάβασα ξανά Salinger
-γιατί μέσα μου είμαι ακόμα δεκάξι

έβαλα τα όρια μου για μια ακόμα φορά
-γιατί το κάνω κάθε τέλος του χρόνου

διέγραψα με μεγάλη ευκολία σχέσεις παλιές
-γιατί η ανοχή μου είναι πλέον μηδενική

και εν τέλει κανόνισα
του χρόνου να παίξω -οπωσδήποτε- με τους Hibi
-έστω μόνο τον Englishman: 

κι αυτό μου φτάνει.
ίσως γιατί,
πάνω απ' όλα

i'm an allien
i'm a legal allien

όπως πολύ σωστά
υποψιάζονται

όλοι..

.........................

και όλα γίνονται
με τις Γιορτές
σε απόσταση

αναπνοής!

............................................

να συμπληρώσω πως ακούμε Django

γιατί οι παλιές αγάπες

μένουν πάντα καινούριες

και δη

τις γιορτές!